خانه بردوش

لغت نامه دهخدا

خانه بردوش. [ ن َ / ن ِ ب َ ] ( ص مرکب ) بی چیز. پریشان. ( آنندراج ). بیخانه و بی خانواده. خانه بدوش. رجوع به «خانه بدوش » شود :
خانه بردوشان مشرب از غریبی فارغند
چون کمان در خانه خویشند هر جا می روند.
صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بی چیز پریشان

پیشنهاد کاربران

بپرس