خاور

کور خمیر امد
خاتون دروغ کنده
( امیر کور آمد خاتون دروغ کرده )
و در یک نامه پیدا شده به دیواشتیج سالار سغد نه بار واژه امیر را خمیر نوشته اند
آیرانیان جایگاه خورآیان را خورآسان خورآیان خراسان مینامیدند که خورشید از ان می اید و جایگاه امدن خورشید به سوی ان ( آمدن خور به سوی ان و نه سویی که خورشید از ان میاید ) را خور آمان و ایواران و آوار ان و آور مینامند - خورآمان - اورامان - هورامان ایوار - آوار وخوربران مغرب و غرب است و واژه های آواره و آوار و اویر بچم مغرب غرب غربت غریب از انست
در شاهنامه نیز و در سروده های فرخی و عنصری و رودکی پیوسته خاور مغرب است در شاهنامه سروده های ناسره بسیاری افزوده شده مگر در داستان سلم و تور و ایرج و بخش کردن زمین میان انان که جای سلم و جای تور پیداست بخوبی خاور پیداست که کجاست سلم را روم و خاور میدهند و تور را چین و ترک و ایرج را میان زمین ایرانشهر اینک بنگریم
نخستین نمونه
نهفته چو بیرون کشید از نهان
به سه بخش کرد آفریدون جهان
یکی روم و خاور دگر ترک و چین
سیم دشت گردان و ایران زمین
بنگرید روم و خاور یکی است و دگر دشت چین = دوم دشت چین - سیوم دشت گردان و ایران زمین
روم و خاور یکی است - ان - و - که میان روم وخاور آمده برای گرد اوری و روشنگری است نه جدا کردن -
یکی روم و خاور دوم ترک و چین
سیم دشت گردان و ایران زمین
فریدون جهان را سه بخش میکند سلم را روم میدهد که خاور است و تور را چین و ترکان میدهد که انسوی خراسان است
گواه دگر
نخستین به سلم اندرون بنگرید
همه روم و خاور مراو را سزید
دگر تور را داد توران زمین
ورا کرد سالار ترکان و چین
از ایشان چو شاهی به ایرج رسید
مر او را پدر شهر ایران گزید
هم ایران و هم دشت نیزه وران
هم آن تخت شاهی و تاج سران
-
گواه دگر
سلم به تور گوید که مرا که مهین برادرم روم و خاور است و ترا ترکان و چین و ایرج را که کهتر از تو است یمن و ایران زمین میدهد ( سلم از تور بزرگتر بود وتور از ایرج ) -
چو ایران و دشت یلان و یمن
به ایرج دهد، روم و خاور به من
سپارد ترا مرز ترکان و چین
که از تو سپهدار ایران زمین
-
گواه دگر از زبان تور به ایرج -
تور به ایرج گوید من بر در ترکم و برادر بزرگ به خاور
ترا باید ایران و تخت کیان
مرا بر در ترک بسته میان
برادر که مهتر به خاور به رنج
به سر بر ترا افسر و زیر گنج
-
سلم را خاور خدای میخواند
ز دیدار چون خاور آمد پدید
به هامون کشیده سراپرده دید
بیامد به درگاه پرده سرای
به پرده درون بود خاور خدای
دو لشکر یکی از چین و دگر از خاور سپاه میسازند
ز لشکر سواران برون تاختند
ز چین و ز خاور سپه ساختند
ز خاور دو لشکر به ایران کشید
بخفتان و خود اندرون ناپدید
همانگونه که گفتیم خاور دگر گون شده آور و ایوار است و هیچ پیوندی با خور و خورآسان ندارد
مهر دیدم بامدادان چون بتافت
از خراسان سوی خاور می شتافت
رودکی
از خراسان پر کشد طاووس وش
سوی خاور می شتابد شاد و کش
رودکی
چو خورشید تابنده بنمود پشت
دل خاور از پشت او شد درشت
فردوسی
دری را از آن مهر خوانده است مشرق
دری را از آن ماه خوانده است خاور
فرخی
چو روز آورد سوی خاور گریغ
هم از باختر برزند باز تیغ
عنصری
بشادی و جام دمادم نبید
ببودند تا خور بخاور رسید
اسدی
خورشید را چون پست شد در جانب خاور علم
پیدا شد اندر باختر بر آستین شب علم
لامعی گرگانی
وز نور تا بظلمت وز اوج تا حضیض
وز باختر بخاور وز بحر تا ببر
ناصرخسرو
همی بگذارم این جا قرص خورشید
نهم روی از ضرورت سوی خاور
مسعودسعد
چون پخت نان زرین اندر تنور مشرق
افتاد قرص سیمین اندر دهان خاور
خاقانی
زحد باختر تا بوم خاور
جهان را گشته ام کشور بکشور
نظامی

بنگرید روم و خاور یکی است دگر دشت چین = دوم دشت چین - سوم دشت گردان و ایران زمین
روم و خاور - و میان روم وخاور برای گرد اوری نیست برای روشنگری است
نهفته چو بیرون کشید از نهان
به سه بخش کرد آفریدون جهان
یکی روم و خاور دگر ترک و چین
سیم دشت گردان و ایران زمین
فریدون جهان را سه بخش میکند سلم را روم و خاور میدهد و تور را چین و ترکان
نخستین به سلم اندرون بنگرید
همه روم و خاور مراو را سزید
دگر تور را داد توران زمین
ورا کرد سالار ترکان و چین
از ایشان چو شاهی به ایرج رسید
مر او را پدر شهر ایران گزید
هم ایران و هم دشت نیزه وران
هم آن تخت شاهی و تاج سران
-
سلم به تور گوید که مرا روم و خاور است و ترا ترکان و چین و ایرج را یمن و ایران زمین
چو ایران و دشت یلان و یمن
به ایرج دهد، روم و خاور به من
سپارد ترا مرز ترکان و چین
که از تو سپهدار ایران زمین
-
تور به ایرج گوید من بر در ترکم و برادر بزرگ به خاور
ترا باید ایران و تخت کیان
مرا بر در ترک بسته میان
برادر که مهتر به خاور به رنج
به سر بر ترا افسر و زیر گنج
-
ز دیدار چون خاور آمد پدید
به هامون کشیده سراپرده دید
بیامد به درگاه پرده سرای
به پرده درون بود خاور خدای
دو لشکر یکی از چین و دگر از خاور سپاه میسازند
ز لشکر سواران برون تاختند
ز چین و ز خاور سپه ساختند
ز خاور دو لشکر به ایران کشید
بخفتان و خود اندرون ناپدید
این سروده ها نیز تواند که چنین باشد بی گمان فردوسی و دگر سخنوران پیش از امدن مغول خاور را به خوبی میشناختند و هرچه جز این باشد درست نیست بویزه فردوسی که در داستان ایرج و سلم به خوبی همه جا خاور را غرب میداند
ز خاور بیاراست تا باختر
پدید آمد از فرّ او کان زر.
فردوسی.
خداوندی که ناظم اوست چون خورشید رخشنده
ز مشرقها بمغربها ز خورورها به خاورها.
منوچهری.
چون نیست حال ایشان یکسان و یک نهاد
گاهی بسوی مشرق و گاهی بخاورند.
ناصرخسرو.
ایرانیان برایدن خورشید را خراسان /خورایان میگفتند / امدگاه خورآمان /هورامان میگفتند و غرب و غربت و غریب را ایوار و اوار و آواره میگفتند و خاور واژی ار آور است و هیچ پیوندی با خور ندارد

سه = ۳
هستی، زندگی و خرد
ور = در
یا = پسوند اشاروی
سوریا = فرزند خورشید ( خدای خورشید پرستان ) و یا دروازه ( هستی، زندگی و خرد ) .
در باره سوریا و دانش ستاره شناسی دید بیندازید. !
خوراسان/خراسان = به سان دروازه خوبی.
خاور = دروازه خوبی ( کوه هایی همالیا ) .
خاوری = دروازه خوبی ( خاک ) .
خور = دروازه خوبی ( خواهر ) .
خورشید = شید دروازه خوبی هایی هستی.
خورشید = خه/شه/خوب، ور، شید.
شید = شید چراغ
خورشید = شید چراغ هستی.
خاور = دروازه خوب
خاور = سرزمین ( سوریا، دیوی و دیوتا، شاهان، پیغمبران ) .
❤️✌️