ختنه در مسیحیت اولیه

دانشنامه عمومی

ختنه در ابتدای مسیحیت موضوع بحثهای زیادی در باب الزام ختنه شدن برای مسیحیان بود. در شورای اورشلیم در سال ۵۰ بعد از میلاد مسیح، ختنه شدن برای ایمان آورندگان فاقد ریشه یهودی، به مسیحیت الزامی نشد. این دستور به عنوان دستور حواریون مطرح شد و یکی از اولین مسائلی بود که مسیحیت را از یهودیت جدا کرد. در همین زمان روحانیون یهودی قوانین مربوط به الزام ختنه برای پسران را دشوارتر کردند.
بر اساس دانشنامه کلمبیا تصمیم ختنه نشدن مسیحیان بر اساس اعمال رسولان ۱۵ است. ولیکن هیچوقت دستوری برای جلوگیری از ختنه شدن وجود نداشت و مسیحیان قبطی مصر هنوز فرزندان پسر خود را ختنه می کنند.
در تورات ختنه شدن به عنوان یکی از مسائل مهم یاد شده است. خداوند بعد از عهد با ابراهیم از او می خواهد که فرزندان پسر خود را به عنوان علامت این پیمان ختنه کند. در آفرینش ۱۷:۱۰ آمده است: «و این عهد من با تو است، بین من و تو و نسل تو بعد از تو، هر مردی در بین شما باید ختنه شود، و این ختنه شدن در پیش پوست آلت نرینه است و نشانه عهد من با تو است، در روز هشتم باید او در بین شما ختنه شود، و هر مردی در تمامی نسلهای بعد از تو، که در خانه شما متولد شده باشد یا از غریبه ای خریداری شده باشد و حتی اگر از نسل تو نباشد. او که در خانه تو متولد شده باشد یا توسط پول خریداری شده باشد باید ختنه شود و پیمان من در ختنه شدن این پوست به عنوان نشانه ابدی است. و مرد ختنه نشده در پوست آلت تناسلی، باید از بین مردم طرد شود زیرا او عهد مرا شکسته است. »
اهمیت ختنه شدن به حدی است که دستور داده می شود فرزندان پسر ختنه نشده از بین مردم طرد شوند زیرا آن ها عهد خدا را شکسته اند ( آفرینش ۱۷:۱۴ ) . از این رو یهودیان فرزندان پسر خود را در روز هشتم بعد از دنیا آمدن ختنه می کنند.
عیسی مسیح نیز چون از مادری یهودی زاده شده بود در روز هشتم بعد از دنیا آمدن ختنه شد. این مسئله در انجیل لوقا ذکر شده است.
مسیحیت اولیه به عنوان دینی جدید مطرح نبود و تنها به عنوان شاخه ای از یهودیت مطرح بود. از این رو مسیحیان اولیه تنها تفاوت خود را با بقیه یهودیان در قبول کردن عیسی به عنوان مسیح موعود ذکر می کردند. از این رو آن ها ختنه شدن را به عنوان بخشی از الزامات قوانین موسی قبول داشتند.
شورای اورشلیم در سال ۵۰ بعد از میلاد اولین محلی بود که بحث در مورد چگونگی برخورد با مسیحیان مطرح شد. در این شورا بحث اصلی بر این بود که آیا این مسیحیان الزامی به رعایت قوانین موسی دارند یا خیر. همچنین چون مسیحیت شروع به قبول کردن جنتیلها نمود بحث زیادی در مورد این بود که آیا آن ها نیاز به ختنه شدن دارند یا خیر. در عین حال این بحث نیز مطرح بود که ختنه شدن در تورات به عنوان «نشانه دائمی» پیمان خدا با ابراهیم مطرح شده است. در عین حال مسیحیان اولیه خود را جدا از یهودیان نمی دانستند، و همچنین تمامی رهبران اولیه کلیسا یهودی زاده بودند. در این شورا دستوری به نام دستور حواریون مطرح شد که در آن اعلام شد که جنتیلها برای مسیحی شدن نیازی به ختنه ندارند. ولیکن شورا اعلام کرد که مسیحیان نباید گوشت دارای خون را مصرف کنند و نباید بت پرستی کنند. بعضی تصمیمات این شورا را مطابق قوانین نوح می دانند که یهودیان اعتقاد دارند برای جنتیلها الزامی است. در این شورا قوانین دوگانه ای مطرح شد، یک نوع قوانین برای یهودیان مسیحی که الزام داشتند تمام قوانین موسی را رعایت کنند و قوانین دیگر برای جنتیلهای مسیحی که فقط برخی از قوانین به آن ها اعمال می شد. این دستور گروهی جدید از مردم ایجاد کرد که آن ها به دین مسیحیت گرویده بودند ولیکن به خاطر ختنه نشدن و رعایت نکردن قوانین یهودی جزو گروه بزرگتر یهودیان نبودند. از این رو به آنان «خدا ترس» می گفتند. لغت «ترسایان» که در ترجمه قرآن برای اطلاق به مسیحیان استفاده می شود نیز از همین مطلب گرفتن شده است. این ترسایان حق وارد شدن به بعضی قسمت های معبد اورشلیم را نداشتند. این مسئله مشکلاتی ایجاد کرد وقتی که تعداد جنتیلهای به مسیحیت درآمده بیشتر از یهودیان مسیحی شد.
عکس ختنه در مسیحیت اولیه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس