خرمشاهی بهاءالدین

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] بهاءالدین خرمشاهی در 1324 ه‍. ش در قزوین به دنیا آمد. سالهای ابتدایی عمر و تحصیل خود را در دبستان «دزبان» و دو دبیرستان دیگر سپری کرد.
وی به تحصیل رشتۀ طبیعی پرداخت ولی همه عشق و علاقه اش به ادبیات فارسی و علوم قرآنی و علوم اسلامی معطوف بوده است. پدرش اولین معلم علم و ادب و شیوۀ زندگانی اوست. اولین معلم عربی او پدرش بوده است. وی علیرغم قبولی در رشتۀ پزشکی در سال 1342 از این رشته انصراف داده و سال بعد با قبولی در کنکور وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. در دانشگاه تهران نزد اساتیدی چون دکتر پرویز ناتل خانلری، دکتر ذبیح اللّه صفا، دکتر فره وشی، استاد پور داود، دکتر مهدی محقق، دکتر سید جعفر شهیدی و... تلمذ می کند. وی در سال 1347 از دانشکده ادبیات فارغ التحصیل می شود و پس از گرفتن لیسانس ادبیات، رشتۀ کتابداری را انتخاب می کند و پس از آن به انجمن حکمت و فلسفه می رود. بهاءالدین خرمشاهی کار تألیف خود را با ترجمه آغاز کرد. دومین حوزه کار وی نقد کتاب است. حافظ پژوهی حوزۀ تخصصی کار پژوهشی خرمشاهی است و دیگر حوزه تخصصی که بسیار مورد علاقه او قرار گرفته است، حوزه قرآن پژوهی است.
درد جاودانگی (ترجمۀ)، گلی از گلستان، کتابفروشی، علم و دین (ترجمه)، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، یادگارنامۀ فیض الاسلام، درآمدی بر تاریخ قرآن، حافظ نامه، پیام پیامبر، قرآن و مثنوی، گزیدۀ اشعار حافظ و...
حافظ نامه (خرمشاهی، بهاء الدین)
شرح عرفانی غزلهای حافظ و معلق
شرح مثنوی معنوی مولوی / نوع اثر: کتاب / نقش: ویراستار

دانشنامه آزاد فارسی

خرّمشاهی، بهاءالدین (قزوین ۱۳۲۴ـ )
خرّمشاهی، بهاءالدین
نویسنده، مترجم، قرآن پژوه، و حافظ پژوه ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهر زادگاهش به پایان رساند و وارد دانشکدۀ پزشکی شد، اما پس از مدتی تغییررشته داد و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی پرداخت. در ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران لیسانس ادبیات فارسی و در ۱۳۵۲ دانشنامۀ فوق لیسانس کتابداری گرفت و در مرکز خدمات کتابداری ایران به کار پرداخت. در ۱۳۶۳ به انجمن فلسفه و حکمت وابسته به مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی منتقل شد و به کار تألیف و تحقیق و ترجمه و تدوین و نشر مجله فرهنگ پرداخت و در ۱۳۷۹ بازنشسته شد. در ۱۳۶۱ همراه با احمد صدر حاج سید جوادی و کامران فانی بنیاد دایرة المعارف تشیعرا تأسیس کرد و در ۱۳۶۹ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد. دوازده کتاب در زمینۀ قرآن دارد که اصلی ترین آن ها ترجمه قرآن کریم با حواشی و توضیحات مفصل است. دانشنامۀ قرآن پژوهی نیز زیر نظر و به همت او منتشر شده است. درباره حافظ پانزده کتاب تألیف کرده که نخستین آن ها ذهن و زبان حافظ (۱۳۶۳) و مهم ترین آن ها حافظ نامه (۱۳۶۷) است که شرح مبسوط ابیات دیوان حافظ و مفاهیم کلیدی آن است. شهرداری شیراز در ۱۳۷۹ نظر به خدمات و آثار حافظ پژوهی او، وی را به عنوان نخستین شهروند افتخاری شیراز برگزید. خرمشاهی بیش از ۱۰۰۰ مقاله تألیف کرده که تاکنون در سیزده مجموعه منتشر شده است و نخستین آن ها سیر بی سلوک است. هجده کتاب نیز در حوزه های مختلف از جمله ادبیات، دین و فلسفه ترجمه کرده است. در میان آن ها از عرفان و فلسفه (اثر والتر استیس)، علم و دین (اثر ایان باربور)، درد جاودانگی (اثر اونامونو) می توان نام برد. چند متن ادبی قدیم را هم تصحیح کرده است که کلیات سعدی، دیوان حافظ، و شرح عرفانی بر دیوان حافظ از آن جمله اند. زندگی نامۀ خودنوشت او به نام فرار از فلسفه در ۱۳۷۷ منتشر شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس