خطیب تبریزی یحیی

دانشنامه آزاد فارسی

خطیب تبریزی، یحیی (تبریز ۴۲۱ـ بغداد ۵۰۲ق)
ادیب، نحوی و شارح ایرانی، عالم فقه اللغۀ عربی. زادگاهش را به قصد آموختن علم حدیث و لغت ترک کرد و نزد ابوالعلای معرّی، عبدالقاهر جرجانی و خطیب بغدادی درس خواند. مدتی در قاهره تدریس کرد و سپس به بغداد رفت و تا عمر داشت استاد نظامیۀ بغداد بود. یاقوت حموی در معجم الادباء او را مردی خوش پوش و شراب خوار معرفی کرده است که عادت او هرگز به شهرت علمی وی لطمه نزد. مشهورترین شاگردش جوالیقی است. شروح و تفاسیری بر شعر کهن، ازجمله معلّقات، لامیۀ منسوب به شنفرا، حماسۀ ابوتمّام، دیوان متنبّی، و سقط الزند ابوالعلای معری نوشته است، اما با نحو و لغت الفتی بیشتر داشت. آثاری نیز در بدیع، نحو، لغت و تفسیر قرآن داشته که یا مفقود شده، یا در شمار کتب خطی موجود است.

پیشنهاد کاربران

بپرس