خلف بن عباس زهراوی قرطبی

[ویکی فقه] «ابوالقاسم خلف بن عباس زهراوی قرطبی» از پزشکان نامدار قرن چهارم هجری، در سال ۳۲۵ ق (۹۳۶ م) در الزهراء از روستاهای اطراف قرطبه دیده به جهان گشود.
وی درابتدا به تحصیل علوم دینی پرداخت و نزد پدرش بسیاری از علوم دین و فقه را فراگرفت. بعد از چند سال به قرطبه که در آن روزگار از مهم ترین مراکز علمی در سرزمین های اسلامی بود مهاجرت نمود. زهراوی در این شهر پس از آشنایی با یکی از اطبای ساکن قرطبه و به تشویق او به تحصیل علوم پزشکی پرداخت و به سرعت مراحل ترقی در این زمینه را طی کرد به گونه ای که مهارت او در دانش پزشکی بسیاری از پزشکان را به شگفتی وا می داشت.روزگاری که زهراوی درآن می زیست روزگاری بود که تمدن اسلامی در اوج نشاط علمی به سر می برد. نگاهی به تاریخ به ما نشانی می دهد که هم عصر با زهراوی پزشکان و جراحانی همانند هارون بن موسی اشبونی ، خالد بن یزید بن رومان ، حامد بن سمجون و سلیمان بن جلجل می زیسته اند. با این حال زهراوی سرآمد همه پزشکان عصر خود شد و به خصوص در تشریح و جراحی او را می توان از شاخص ترین افراد دانست و شاید بتوان او را پایه گذار علم جراحی در تاریخ پزشکی دانست. اهمیت آنچه زهراوی در شاخه جراحی انجام داده هنگامی بیشتر برای ما جلوه گر می شود که بدانیم در روزگار زهراوی اروپائیان نه تنها با علم جراحی آشنایی و سروکار نداشتند، بلکه کلیسا جراحی را کاری حرام اعلام نموده بود.
← شهرت روز افزون
از این پزشک عالی مقام دو اثر در تاریخ گزارش شده است:۱. کتاب اعمار العقاقیر المفردة و المرکبة .۲. التصریف لمن عجز عن التالیف .