خواب گران
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
خواب گران ( انگلیسی: The Big Sleep ) یک کتاب از سری فیلیپ مارلو از ریموند چندلر است که توسط انتشارات آلفرد ای. کناف منتشر شد. قاسم هاشمی نژاد این کتاب را در سال ۱۳۸۲ به فارسی برگردانده است.
wiki: خواب گران
خواب گران (فیلم ۱۹۴۶). خواب ابدی، [ ۲] خواب بزرگ یا خواب گران ( به انگلیسی: The Big Sleep ) یک فیلم نوآر جنایی به کارگردانی هاوارد هاکس است که در سال ۱۹۴۶ به نمایش درآمد.
این فیلم بر پایهٔ رمانی به همین نام اثرِ ریموند چندلر ساخته شده است. در سال ۱۹۹۷، کتابخانه کنگره این فیلم را «به لحاظِ فرهنگی، تاریخی و زیبایی شناختی پُر اهمیت» قلمداد کرد و آن را به فهرست ملی ثبت فیلم افزود.
یکی از دلایل شهرت این فیلم، موضوع بغرنج و پیچیدهٔ داستان آن است. در هنگام فیلمبرداری، نه کارگردان و نه فیلمنامه نویس، هیچ یک نمی دانستند که آیا «اوون تیلور» رانندهٔ شخصی «ویویَن» ( با بازی لورن باکال ) "خودکشی کرده" یا "به قتل رسیده" است؛ به نحوی که به نویسندهٔ رمان یعنی ریموند چندلر تلگراف زدند تا از او بپرسند که ماجرا چیست. چندلر بعدها در نامه ای به یکی از دوستانش نوشت: "اونا تلگراف زدن… تا از من بپرس، اما لعنت بر شیطون، خودِ من هم نمی دونستم!"[ ۳]
جالب آنکه ریموند چندلر پی به این برد که بازیِ مارتا ویکرز ( در نقش کارمن ) آن چنان چشمگیر است که در صحنهٔ دوتایی او با لورن باکال ( در نقش ویویَن، شخصیت اصلی زن فیلم ) ، بازیِ باکال را تحت الشعاعِ خود قرار داده و در نتیجه، تهیه کنندگان فیلم مجبور شدند بخش بزرگی از بازیِ ویکرز را حذف کنند تا شخصیت ویویَن اهمیت و جلوهٔ خود را از دست ندهد. [ ۴]
کارآگاه خصوصی فیلیپ مارلو ( هامفری بوگارت ) به عمارت ژنرال استرن وود احضار شده است. ژنرال می خواهد بدهکاری های قمار را که دخترش کارمن ( مارتا ویکرز ) به گایگر؛ صاحب کتابفروشی آرتور بدهکار است حل و فصل کند. زمانی که مارلو قصد خارج شدن از خانه ژنرال را دارد، دختر بزرگتر و مطلقه استرن وود، ویویان راتلج ( لورن باکال ) با او ملاقات می کند. او معتقد است که انگیزه واقعی پدرش برای استخدام یک کارآگاه پیدا کردن محافظ سابقش «شان ریگان» است که یک ماه قبل به طرز مشکوکی ناپدید شده است.
مارلو به فروشگاه گایگر، که توسط «اگنس» مراقبت می شود می رود و سپس با تعقیب کردن گایگر، خانه اش را پیدا می کند. هنگامی که مارلو از داخل اتومبیلش خانه گایگر را زیرنظر دارد، با شنیدن صدای گلوله و جیغ یک زن، وارد خانه می شود و جسد گایگر و کارمن را در حالی که مواد مخدر مصرف کرده است در مقابل یک دوربین مخفی که فیلم آن برداشته شده پیدا می کند. مارلو کارمن را به خانه ژنرال می رساند و به خانه گایگر بازمی گردد ولی جسد وی را پیدا نمی کند.
این فیلم بر پایهٔ رمانی به همین نام اثرِ ریموند چندلر ساخته شده است. در سال ۱۹۹۷، کتابخانه کنگره این فیلم را «به لحاظِ فرهنگی، تاریخی و زیبایی شناختی پُر اهمیت» قلمداد کرد و آن را به فهرست ملی ثبت فیلم افزود.
یکی از دلایل شهرت این فیلم، موضوع بغرنج و پیچیدهٔ داستان آن است. در هنگام فیلمبرداری، نه کارگردان و نه فیلمنامه نویس، هیچ یک نمی دانستند که آیا «اوون تیلور» رانندهٔ شخصی «ویویَن» ( با بازی لورن باکال ) "خودکشی کرده" یا "به قتل رسیده" است؛ به نحوی که به نویسندهٔ رمان یعنی ریموند چندلر تلگراف زدند تا از او بپرسند که ماجرا چیست. چندلر بعدها در نامه ای به یکی از دوستانش نوشت: "اونا تلگراف زدن… تا از من بپرس، اما لعنت بر شیطون، خودِ من هم نمی دونستم!"[ ۳]
جالب آنکه ریموند چندلر پی به این برد که بازیِ مارتا ویکرز ( در نقش کارمن ) آن چنان چشمگیر است که در صحنهٔ دوتایی او با لورن باکال ( در نقش ویویَن، شخصیت اصلی زن فیلم ) ، بازیِ باکال را تحت الشعاعِ خود قرار داده و در نتیجه، تهیه کنندگان فیلم مجبور شدند بخش بزرگی از بازیِ ویکرز را حذف کنند تا شخصیت ویویَن اهمیت و جلوهٔ خود را از دست ندهد. [ ۴]
کارآگاه خصوصی فیلیپ مارلو ( هامفری بوگارت ) به عمارت ژنرال استرن وود احضار شده است. ژنرال می خواهد بدهکاری های قمار را که دخترش کارمن ( مارتا ویکرز ) به گایگر؛ صاحب کتابفروشی آرتور بدهکار است حل و فصل کند. زمانی که مارلو قصد خارج شدن از خانه ژنرال را دارد، دختر بزرگتر و مطلقه استرن وود، ویویان راتلج ( لورن باکال ) با او ملاقات می کند. او معتقد است که انگیزه واقعی پدرش برای استخدام یک کارآگاه پیدا کردن محافظ سابقش «شان ریگان» است که یک ماه قبل به طرز مشکوکی ناپدید شده است.
مارلو به فروشگاه گایگر، که توسط «اگنس» مراقبت می شود می رود و سپس با تعقیب کردن گایگر، خانه اش را پیدا می کند. هنگامی که مارلو از داخل اتومبیلش خانه گایگر را زیرنظر دارد، با شنیدن صدای گلوله و جیغ یک زن، وارد خانه می شود و جسد گایگر و کارمن را در حالی که مواد مخدر مصرف کرده است در مقابل یک دوربین مخفی که فیلم آن برداشته شده پیدا می کند. مارلو کارمن را به خانه ژنرال می رساند و به خانه گایگر بازمی گردد ولی جسد وی را پیدا نمی کند.
wiki: خواب گران (فیلم ۱۹۴۶)
خواب گران (فیلم ۱۹۷۸). خواب گران ( به انگلیسی: Big Sleep ) یک فیلم نئو - نوآر محصول سال ۱۹۷۸ به کارگردانی مایکل وینر که دومین نسخه سینمایی از رمان ریموند چندلر به همین نام در سال ۱۹۳۹ می باشد. با بازی رابرت میچام در دومین نقش آفرینی فیلم خود در نقش کارآگاه فیلیپ مارلو ( پس از فیلم بدرود خوشگل من ) بازی می کند. از دیگر بازیگران این فیلم می توان به سارا مایلز، کندی کلارک، جوآن کالینز و الیور رید اشاره کرد، همچنین جیمز استوارت در نقش ژنرال استرن وود بازی می کند. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
فضای داستان از لس آنجلس دهه ۱۹۴۰ به لندن دهه ۱۹۷۰ تغییر کرد. این فیلم حاوی مطالبی صریح تر از آنچه در نسخه ۱۹۴۶ تنها می توان به آن اشاره کرد، مانند همجنس گرایی، پورنوگرافی و برهنگی بود. میچام در زمان فیلمبرداری ۶۰ ساله بود، بسیار بزرگتر از مارلو ۳۳ ساله چندلر ( یا مارلو ۳۸ ساله فیلم ۱۹۴۶ با بازی بوگارت که در آن زمان ۴۴ سال داشت ) .
مایکل وینر قصد داشت فیلمی درباره ویلیام یکم بسازد، اما نتوانست بودجه خود را فراهم کند. [ ۶] هنگامی که آن فیلم از بین رفت، او هانیبال بروکس را آماده نمایش کرد. مایکل جی پولارد برای این نقش ۷۵ هزار دلار دستمزد دریافت کرد. ( او ۱۴ هزار دلار برای بانی و کلاید دریافت کرده بود. ) وینر گفت: "پولارد ستاره بزرگ دهه ۱۹۷۰ خواهد بود. " فیلمبرداری لوکیشن در می ۱۹۶۸ در اتریش و مونیخ انجام شد. [ ۷]
در انگلستان دهه ۱۹۷۰، کارآگاه خصوصی فیلیپ مارلو ( رابرت میچام ) به خانه باشکوه ژنرال استرنوود ( جیمز استوارت ) خواسته می شود که مارلو را استخدام می کند تا بفهمد چه کسی از او باج خواهی می کند. هنگامی که در عمارت است، او با دختر لوس و کنجکاو ژنرال شارلوت ( سارا مایلز ) و دختر کوچکتر وحشی کامیلا ( کندی کلارک ) ملاقات می کند.
تحقیقات مارلو در مورد پورنوگرافی همجنسگرا آرتور گایگر ( جان جاستین ) او را به اگنس لوزل ( جوان کالینز ) ، کارمند گایگر، و جو برودی ( ادوارد فاکس ) ، مردی که اگنس با او وارد شده است، می برد. او همچنین کامیلا را در صحنه قتل گایگر، جایی که او برای عکس های برهنه ژست گرفته است، کشف می کند و او را با خیال راحت به خانه شارلوت سپاسگزار می برد و …
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففضای داستان از لس آنجلس دهه ۱۹۴۰ به لندن دهه ۱۹۷۰ تغییر کرد. این فیلم حاوی مطالبی صریح تر از آنچه در نسخه ۱۹۴۶ تنها می توان به آن اشاره کرد، مانند همجنس گرایی، پورنوگرافی و برهنگی بود. میچام در زمان فیلمبرداری ۶۰ ساله بود، بسیار بزرگتر از مارلو ۳۳ ساله چندلر ( یا مارلو ۳۸ ساله فیلم ۱۹۴۶ با بازی بوگارت که در آن زمان ۴۴ سال داشت ) .
مایکل وینر قصد داشت فیلمی درباره ویلیام یکم بسازد، اما نتوانست بودجه خود را فراهم کند. [ ۶] هنگامی که آن فیلم از بین رفت، او هانیبال بروکس را آماده نمایش کرد. مایکل جی پولارد برای این نقش ۷۵ هزار دلار دستمزد دریافت کرد. ( او ۱۴ هزار دلار برای بانی و کلاید دریافت کرده بود. ) وینر گفت: "پولارد ستاره بزرگ دهه ۱۹۷۰ خواهد بود. " فیلمبرداری لوکیشن در می ۱۹۶۸ در اتریش و مونیخ انجام شد. [ ۷]
در انگلستان دهه ۱۹۷۰، کارآگاه خصوصی فیلیپ مارلو ( رابرت میچام ) به خانه باشکوه ژنرال استرنوود ( جیمز استوارت ) خواسته می شود که مارلو را استخدام می کند تا بفهمد چه کسی از او باج خواهی می کند. هنگامی که در عمارت است، او با دختر لوس و کنجکاو ژنرال شارلوت ( سارا مایلز ) و دختر کوچکتر وحشی کامیلا ( کندی کلارک ) ملاقات می کند.
تحقیقات مارلو در مورد پورنوگرافی همجنسگرا آرتور گایگر ( جان جاستین ) او را به اگنس لوزل ( جوان کالینز ) ، کارمند گایگر، و جو برودی ( ادوارد فاکس ) ، مردی که اگنس با او وارد شده است، می برد. او همچنین کامیلا را در صحنه قتل گایگر، جایی که او برای عکس های برهنه ژست گرفته است، کشف می کند و او را با خیال راحت به خانه شارلوت سپاسگزار می برد و …
wiki: خواب گران (فیلم ۱۹۷۸)
پیشنهاد کاربران
خواب مرگ ؛ خواب سنگین.