خواجه ابواحمد ابدال چشتی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] خواجه ابواحمد اَبْدالِ چِشْتی (۲۶۰-۳۵۵ق/۸۷۴-۹۶۶م)، از مشایخ بزرگ سلسلۀ چشتیه در سده های ۳ و ۴ قمری است.
لقب او قدوه الدین بود و از سادات حسنی به شمار می آمد و نسبت سیادت او با هفت واسطه به حضرت امام حسن (علیه السلام) می رسد.
شاه الهدایه بن شیخ عبدالرحیم چشتی، سیرالاقطاب، ج۱، ص۵۸-۵۹، لکهنو، ۱۳۳۱ق/۱۹۱۳م.
ظاهراً چون وی در طریقت به مرتبۀ ابدالی رسیده بود، او را ابدال چشتی نامیده اند.
احمدعلی مولوی، قصر عارفان، ج۱، ص۸۷، به کوشش محمد باقر، لاهور، ۱۹۶۵م.
پدر او سلطان فرسنانه امیر چشت، یکی از قراء هرات بود و شیخ ابواسحاق شامی که از اقطاب سلسلۀ ادهمیّه بود ولادت قریب الوقوع خواجه ابواحمد را به عمۀ او که زنی صالحه بود بشارت داده و از او خواسته بود که همسر برادر خود را تا هنگام وضع حمل از خوردن غذای حرام یا شبهه آلود محافظت کند. یک بار شیخ ابواسحاق، خواجه ابواحمد را در دوران کودکی دیده و گفته بود که از این کودک خاندانی بزرگ پدید خواهد آمد.
عبدالرحمن جامی، نفحات الانس، ج۱، ص۳۲۳، به کوشش مهدی توحیدی پور، تهران، ۱۳۳۷ش.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس