خواننده

خواننده یک موسیقی دان است که از صدای خود برای ایجاد موسیقی استفاده می کند. اغلب، خواننده با موسیقی دانان و آلت های موسیقی همراه می شود. با وجود آن که بسیاری از افراد برای تفریح می خوانند، تکنیک و مهارت خواندن، اغلب ترکیبی از استعداد ذاتی و آموزش های حرفه ای است. [ ۱]
یک خوانندهٔ اصلی، آوازهای اصلی را برای یک آهنگ اجرا می کند؛ که در مقابل یک خوانندهٔ پشتیبان قرار دارد که آوازهای پشتیبان ( پس زمینه ) یا هارمونی را می خواند. یک استثنا موسیقی پنج قسمتیٔ بی ساز گاسپل است که در آن خوانندهٔ اصلی، بلندترین صدا را در میان پنج صدا دارد و یک descant ( نوعی سرود مناجاتی ) را می خواند، اما ملودی را اجرا نمی کند.
خواننده های حرفه ای، اغلب تحت تعلیم یک معلم موسیقی آواز قرار می گیرند.
از مهم ترین مهر نگاره های خنیاگری ( :موسیقی ) در جهان؛ باید از آنچه که در «چوغامیش» خوزستان برجای مانده، یاد کرد که در سال های ۱۹۶۱–۱۹۶۶ میلادی، یافت شده است. این مهر نگاره ۳۴۰۰ ساله؛ سیمایی از بزم رامشگران را نشان می دهد. در این بزم باستانی، دسته ای خنیاگر ( :نوازنده ) دیده می شوند که هر کدام، به نواختن سازی سرگرم هستند. چگونگی نواختن و نشستن این رامشگران، نشان می دهد که آنها، نخستین دسته خنیاگران ( :ارکستر ) جهان هستند. در این گروه رامشگران، می بینیم که نوازنده ای «چنگ» و دیگری «شیپور» و آن دیگر «تنبک» می نوازد. چهارمین رامشگر در این میان، خواننده ای است که «آواز» می خواند. [ ۲]
در موسیقی کلاسیک اروپایی و اپرا، با صداها و آوازها به مانند آلت های موسیقی برخورد می شود. نوازندگانی که موسیقی آوازی را می نویسند، می بایست درکی از توانایی ها و ویژگی هایی خواننده داشته باشند.
خوانندگان، اغلب حرفهٔ خود را پیرامون استایل های معینی بنا می کنند. سامانه های رده بندی صدایی تا کنون پیشرفت هایی برای دسته بندی خوانندگان بر اساس محدودهٔ صوتی ( tessitura ) ، وزن صدایی ( vocal weight ) و طنین ( timbre ) داشته اند. خوانندگان موسیقی دسته جمعی بر اساس محدودهٔ صدایی دسته بندی می شوند ( محدودهٔ موزیکال را ببینید ) سایر دسته ها عبارت اند از: سوبرت ( soubrette ) ، هلدنتنور ( heldentenor ) ، کالرئتوئرا ( coloratura ) و بسو بوفو ( basso buffo ) .
همچنین رده هایی برای مردانی که می توانند در محدودهٔ صدایی زنانه بخوانند وجود دارد. این نوع صدا اغلب نادر است، اما همچنان در اپرا استفاده می شود. در موسیقی باروک، بسیاری از نقش ها برای خوانندگان کاستراتو ( castrato ) نوشته می شد. کاستراتوها، خوانندگان مردی بودند که در بچگی عمل اختهٔ صدا روی آن ها انجام گرفته است تا از تغییر صدای آن ها جلوگیری شود. یک مرد با این نوع صدا، ممکن است یک کاونترتنور ( خواننده ای که صدای بسیار بلند وغیر عادی دارد، countertenor ) ( مناسب برای نقش های Castrato Alto ) یا سوپرانیست ( ششدانگ خوان ) ( مناسب برای نقش های Castrato Soprano ) باشد.