خوزه کارراس

خوزه ماریا کارِراس ئی کول ( اسپانیایی: Jose Maria Carreras i Coll ؛ زادهٔ ۵ دسامبر ۱۹۴۶ - بارسلون ) که بیشتر با عنوان خوزه کارراس شناخته می شود، تنور اسپانیایی کاتالان است. شهرت وی بیشتر مرهون اجرای اپراهای پوچینی و وردی است. او با پیوستن به گروه سه تنور همراه با پلاسیدو دومینگو و لوچیانو پاواروتی، و اجرای سری کنسرت های تری تنورز از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۳، بهتر و بیشتر شناخته شد. او هم چنین فعالیت های بشر دوستانه گسترده ای را به عنوان رئیس «بنیاد بین المللی سرطان خون خوزه کارراس» انجام می دهد. کارراس خود، در سال ۱۹۸۸ از بیماری سرطان خون به طرز معجزه آسایی رهایی یافت.
خوزه کارراس، کوچک ترین فرزند یک خانواده ۵ نفری، در منطقه سانتز شهر بارسلونا متولد شد. در سال ۱۹۵۱ خانواده وی برای یافتن شرایط بهتر زندگی به آرژانتین مهاجرت کردند اما دوباره به بارسلونا بازگشتند. علاقه او به موسیقی با دیدن بازی ماریو لانزا بازیگر و خواننده بزرگ آمریکایی در فیلم «کاروسوی بزرگ» شکل گرفت. او به این نکته در اتوبیوگرافی و مصاحبه های خود اشاره کرده است که بعد از دیدن این فیلم، ترانه های آن به ویژه'La donne mobile' را به طور پیوسته در خانه و برای خانواده خود می خوانده و هنگامی که آن ها از دست او خشمگین می شده اند خود را در حمام زندانی می کرده و باز هم می خوانده! در نهایت پدر و مادرش به واسطه تشویق های پدربزرگش، سالوادور کول که خود باریتونی آماتور بود، هزینه لازم را برای آموزش موسیقی وی فراهم می کنند. در ابتدا به آموختن پیانو و آواز نزد یکی از دوستان خانوادگی خود پرداخت و در سن هشت سالگی به هنرستان شهرداری بارسلونا رفت. کارراس در هشت سالگی اولین اجرای خود را با آریای 'La donne mobile'که آهنگ آن توسط اولین معلم موسیقی اش و با پیانو زده می شد در رادیوی ملی اسپانیا انجام داد. این اجرا همچنان موجود است و در فیلم «خوزه کارراس - داستان یک زندگی» قابل دسترسی است. در سن یازده سالگی اولین نقش خود را در خانه اپرای بزرگ اسپانیا اجرا نمود. در طول سال های نوجوانی اش کلاس های موسیقی را به طور خصوصی گذراند. او از خوان روکس ( یکی از استادانش ) به عنوان پدر هنری خود یاد می کند. بنا به توصیه پدر و برادرش وارد دانشگاه بارسلونا گشت و به تحصیل در رشته شیمی پرداخت. اما دو سال بعد برای رسیدن به اهدافش در موسیقی، تحصیلات دانشگاهی را رها نمود.