خیره روی

لغت نامه دهخدا

خیره روی. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) بی حیا. بی شرم. ( آنندراج ). خیره رو :
پرخدویی زشت خویی
خیره رویی خربطی.

سوزنی.

برون تاخت خواهنده خیره روی
نکوهیدن آغاز کردش بکوی.

سعدی ( بوستان ).

صفائی بدست آر ای خیره روی
که ننماید آیینه تیره روی.

سعدی ( بوستان ).

بی حیا بی شرم

بی حیا

پر رو

سرکش

بی شرم

جوانی دید زیباروی بر در
نمودار جهانداریش در سر.

گستاخ