داروهای ضدروان پریشی

دانشنامه عمومی

داروهای ضدروان پریشی یا آنتی سایکوتیک ها ( به انگلیسی: Antipsychotic ) برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون ( مانند هذیان و توهم ) ، به خصوص در بیماری های اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ساخته شده اند. تأثیر اصلی این گونه داروها کاهش یا حذف نشانه های روان پریشی از جمله توهم، هذیان است. برخی از این داروها مانند الانزاپین تأثیر آرام کننده یا آرام بخشی هم دارند.
کلروپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، فلوپنتیکسول، اُلانزاپین، کلوزاپین ، ریسپریدون، آریپیپرازول، پرفنازین، تیوتکسین و تری فلوپرازین از جمله داروهای ضدروان پریشی هستند. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده های دوپامینی در مغز است. داروهای آنتی سایکوتیک جدیدتر اغلب عوارض پارکینسون کمتری دارند.
• نسل اول آنتی سایکوتیک ها
بوتیروفنون ها مانند هالوپریدول و دروپردیول
فنوتیازین ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین
• تیوگزانتین ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول
• نسل دوم آنتی سایکوتیک ها ( آتیپیک )
مانند الانزاپین، کلوزاپین، ریسپریدون، آریپیپرازول
عکس داروهای ضدروان پریشی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس