داریوش بوربور ( انگلیسی: Dariush Borbor، زاده تهران، ۷ اردیبهشت ۱۳۱۳ ) معمار، شهرساز، طراح، مجسمه ساز، نقاش، پژوهشگر و نویسنده ایرانی است.
در سال ۱۳۴۳ دفتر مهندسی خود را بنام «مهندسین مشاور بوربور» بنیان گذاری نمود، و از بدو شروع به کار حرفه ای، سبک نوین معماری وی مورد توجه صاحب نظران برجسته بین المللی قرار گرفت: آنتونی کرافت ( Anthony Krafft ) تحلیلگر معروف معماری سوئیسی از او به عنوان «یکی از پیشگامان معماری مدرن که احتمالاً در راه بوجود آوردن سبک معماری قرن بیستم ایرانی است» نام برد. همچنین میشل راگون ( Michel Ragon ) نویسنده فرانسوی اثرگذار در هنر و معماری ( ۱۳۵۲ ) از او به عنوان «معمار در جستجوی سبک معماری مدرن ایرانی» سخن گفت. در سال ۱۳۵۵، «مؤسسه Sphere Iran» را بمنظور تدوین طرح جامع محیط زیست منسجم کشور ایران تاُسیس نمود، و در سال ۱۳۶۱، به همت و مدیریت وی «پژوهشگاه و کتابخانه مطالعات ایرانشناسی»، بنیان گذاری شد.
... [مشاهده متن کامل]
اکثراً از بوربور به عنوان فردی پیشکسوت و تأثیرگذار در معماری و شهرسازی مدرن قرن بیستم ایران یاد می کنند، و وی را آغازکننده شهرسازی مدرن ایران می دانند، بسی او را «پدر شهرسازی نوین ایران» می خوانند، و فردی بنیادین در تأسیس و تحول شورای عالی شهرسازی ( ۱۳۴۵ ) به حساب می آورند.
داریوش بوربور برنده تعداد زیاد جوایز بین المللی و ملی می باشد، منجمله جایزه بین المللی مرکور طلا ( Gold Mercury International Award ) از ایتالیا، ۱۳۵۴؛ عطیه ویژه جهت طراحی و نظارت در ساخت مجموعه تجاری بازار رضا در مشهد، ۱۳۵۶؛ و جایزه «پنجاه آرشیتکت برجسته جهان» ( Fifty Outstanding Achitects of the World ) در دومین همایش و نمایشگاه بین المللی آثار معماران برجسته دنیا در بلگراد، ۱۳۶۷.
داریوش بوربور دوره آموزش ابتدائی خود را در ایران طی کرد و در سن سیزده سالگی ( ۱۳۲۶ ) به منظور ادامهٔ تحصیلات عازم انگلستان شد و پس از دریافت دیپلم عمومی از دانشگاه کمبریج انگلستان ( ۱۳۳۱ ) ، موفق به اخذ لیسانس آرشیتکتور ( ۱۳۳۷ ) و فوق لیسانس شهرسازی ( ۱۳۳۸ ) از دانشگاه لیورپول گردید؛ سپس راهی سوئیس شد و دکترای خود را ( ۱۳۴۰ ) در رشته معماری نقاط گرم و خشک زیر نظر استاد بنام فرانسوی پروفسور اوژن بودوئن ( Eugène Beaudouin ) از دانشگاه ژنو دریافت نمود.
در سال ۱۳۴۳ دفتر مهندسی خود را بنام «مهندسین مشاور بوربور» بنیان گذاری نمود، و از بدو شروع به کار حرفه ای، سبک نوین معماری وی مورد توجه صاحب نظران برجسته بین المللی قرار گرفت: آنتونی کرافت ( Anthony Krafft ) تحلیلگر معروف معماری سوئیسی از او به عنوان «یکی از پیشگامان معماری مدرن که احتمالاً در راه بوجود آوردن سبک معماری قرن بیستم ایرانی است» نام برد. همچنین میشل راگون ( Michel Ragon ) نویسنده فرانسوی اثرگذار در هنر و معماری ( ۱۳۵۲ ) از او به عنوان «معمار در جستجوی سبک معماری مدرن ایرانی» سخن گفت. در سال ۱۳۵۵، «مؤسسه Sphere Iran» را بمنظور تدوین طرح جامع محیط زیست منسجم کشور ایران تاُسیس نمود، و در سال ۱۳۶۱، به همت و مدیریت وی «پژوهشگاه و کتابخانه مطالعات ایرانشناسی»، بنیان گذاری شد.
... [مشاهده متن کامل]
اکثراً از بوربور به عنوان فردی پیشکسوت و تأثیرگذار در معماری و شهرسازی مدرن قرن بیستم ایران یاد می کنند، و وی را آغازکننده شهرسازی مدرن ایران می دانند، بسی او را «پدر شهرسازی نوین ایران» می خوانند، و فردی بنیادین در تأسیس و تحول شورای عالی شهرسازی ( ۱۳۴۵ ) به حساب می آورند.
داریوش بوربور برنده تعداد زیاد جوایز بین المللی و ملی می باشد، منجمله جایزه بین المللی مرکور طلا ( Gold Mercury International Award ) از ایتالیا، ۱۳۵۴؛ عطیه ویژه جهت طراحی و نظارت در ساخت مجموعه تجاری بازار رضا در مشهد، ۱۳۵۶؛ و جایزه «پنجاه آرشیتکت برجسته جهان» ( Fifty Outstanding Achitects of the World ) در دومین همایش و نمایشگاه بین المللی آثار معماران برجسته دنیا در بلگراد، ۱۳۶۷.
داریوش بوربور دوره آموزش ابتدائی خود را در ایران طی کرد و در سن سیزده سالگی ( ۱۳۲۶ ) به منظور ادامهٔ تحصیلات عازم انگلستان شد و پس از دریافت دیپلم عمومی از دانشگاه کمبریج انگلستان ( ۱۳۳۱ ) ، موفق به اخذ لیسانس آرشیتکتور ( ۱۳۳۷ ) و فوق لیسانس شهرسازی ( ۱۳۳۸ ) از دانشگاه لیورپول گردید؛ سپس راهی سوئیس شد و دکترای خود را ( ۱۳۴۰ ) در رشته معماری نقاط گرم و خشک زیر نظر استاد بنام فرانسوی پروفسور اوژن بودوئن ( Eugène Beaudouin ) از دانشگاه ژنو دریافت نمود.
