داغستانی

لغت نامه دهخدا

داغستانی. [ غ ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به داغستان. از مردم داغستان. از سرزمین داغستان.

داغستانی. [ غ ِ ] ( اِخ ) علیقلی خان واله صاحب تذکره ریاض الشعراء. رجوع به علیقلی خان و رجوع به واله شود.

داغستانی. [ غ ِ ] ( اِخ ) حسین قلی. اوراست : کشف الظلمة عن معتقدات البابیة و بیان معتقدات المسیحیین چ سال 1324. ( معجم المطبوعات العربیة ).

داغستانی. [ غ ِ ] ( اِخ ) خلیل افندی بن یحیی. از مردم اواخر قرن 3 هَ. ق. او راست : استعمال المریدین و ایقاظ الطالبین - فی بیان کیفیة الطریقة النقشبندیة ( تصوف ) طبع حجر سال 1300. ( معجم المطبوعات العربیة ).

داغستانی. [ غ ِ ] ( اِخ ) عبداﷲ بیگ. او راست : البیان فی رد جنایةالید واللسان عن مقام مولانا السلطان. در رد بر حزب ترکیا الفتاة چ سال 1900 میلادی. ( معجم المطبوعات العربیة ).

داغستانی. [ غ ِ ] ( اِخ ) علی ( افندی ) حلمی. معلم زبان ترکی در مدرسه محمدیه.او راست : 1- رسالة فی اثبات «النجاةوالایمان » چ دمشق. 2- رسالة فضایل الصلوات فی کل لیلة من لیالی شهر رمضان ( آغاز آن : الحمد رب العالمین و الصلاة والسلام علی اشرف المرسلین ) چ مصر 1307. ( معجم المطبوعات ).

فرهنگ فارسی

علی حلمی معلم زبان ترکی در مدرسه محمدیه .

فرهنگ عمید

۱. در ردیف های آوازی، گوشه ای در همایون.
۲. در ردیف های آوازی، گوشه ای در دشتی.

پیشنهاد کاربران

بپرس