دامن الوده

/dAmanAlude/

لغت نامه دهخدا

( دامن آلوده ) دامن آلوده. [ م َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) که دامن آلوده دارد. که دامنش بچیزی چون خون یا پلیدی و نظایر آن آغشته شده. || تردامن. فاسق. فاجر. آلوده دامن. دامن آلود. دامن سیاه. مقابل خشک دامن و پاکدامن :
دامن آلوده اگر خود همه حکمت گوید
بسخن گفتن زیباش بدان به نشوند.
سعدی.
چرا دامن آلوده را حد زنم
چو خود را شناسم که تردامنم.
سعدی.
یکی زجر کردش که تبت یداک
مرو دامن آلوده در جای پاک.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( دامن آلوده ) ( صفت ) ۱ - آنکه دامن جامهاش ملوث باشد . ۲ - بد کار بد نام آلوده دامن .
که دامن آلوده دارد

فرهنگ عمید

( دامن آلوده ) شخص بدکار و بدنام، آلوده دامن، تردامن: چرا دامن آلوده را حد زنم / چو در خود شناسم که تردامنم (سعدی۱: ۱۷۰ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس