داوودی
/dAvudi/
لغت نامه دهخدا
داوودی. ( اِخ ) احمدبن علی بن عتبةالداوودی مورخ است و کتاب معروف عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب ازوست. ( الاعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 56 ).
داوودی. ( اِخ ) محمدبن عبدالحی بن رجب الداودی از دانشمندان دمشق است و هم بدانجا متولد شده و از فضلای آنجا دانش آموخته. او راست : «حاشیة علی شرح المنهج » و «حاشیة علی بن عقیل علی الالفیة در نحو ). در پایان زندگی نابینا گشت و به دمشق درگذشت ( 1168 هَ. ق. ). ( الاعلام زرکلی ج 3 ص 913 ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم ) (زیست شناسی ) نوعی گل درشت و پُرپَر به رنگ های سرخ، زرد، و سفید.
۳. (اسم ) (زیست شناسی ) گیاه این گل با شاخه های راست و بلند و برگ های بریده که بلندیش تا یک متر می رسد و در تابستان و پاییز گل می دهد.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید