درخودماندگی

اوتیسم

درخودماندگی. ( روانشناسی ) انزوای بیش از حد از دنیا و واقعیّات در آن؛ بخصوص یک حالت روانی ( نه جسمانی ) که در کودکی آغاز می گردد و از جمله نشانه های بارز آن عکس العمل بسیار ضعیف کودکان مبتلا به درخودماندگی به افراد دیگر، محدودیّت الگوی رفتاری آنها، و پیشرفت غیر طبیعی قدرت بیان آنها هستند. مترادفِ این واژه در زبان انگلیسی «Autism» ( «اوتیسم» ) می باشد. واژۀ اخیر بر اساس واژۀ یونانی «autos»، که بمعنی «خود» است، قرار دارد.
... [مشاهده متن کامل]