درد اسکات

درد اسکات ( حدود ۱۷۹۹–۱۷ سپتامبر ۱۸۵۸ ) آمریکایی آفریقایی تباری بود که به صورت ناموفقی برای آزادی خود، همسر، و دو دخترش به دیوان عالی آمریکا علیه جان سانفورد شکایت کرد. در این پرونده که به نام درد اسکات در برابر سندفرد یا تصمیم اسکات مشهور است، اسکات ادعا نمود که خود و همسرش می بایستی آزاد شوند چرا که آن ها به مدت چهار سال در سرزمین های ایلینوی و ویسکانسین زندگی نموده اند که در آن زمان برده داری در این سرزمین ها ممنوع بوده است. دادگاه عالی آمریکا با رأی ۷–۲ علیه اسکات رأی داد. این رأی دادگاه مبنایی شد بر اینکه نه اسکات و نه هیچ شخص دیگری با پیش زمینه آفریقایی شهروند ایالات متحده محسوب نمی شوند و در نتیجه نمی توانند پرونده ای را علیه کسی در دادگاه عالی آمریکا تشکیل دهند.
قاضی دادگاه عالی راجر بی. تانی تصور می کرد که با این رای، تصمیم کنگره آمریکا را در مورد برده داری مسکوت خواهد کرد. اما در عمل این تصمیم نارضایتی عمومی را افزایش داد، بر اختلافات بین شمال و جنوب ایالات متحده افزود، و روند حوادث بعدی را که به جنگ داخلی ایالات متحده منجر شد تسریع نمود. اعلامیه آزادی آبراهام لینکلن در ۱۸۶۳ و پیوست های سیزده، چهارد، و پانزده قانون اساسی در بعد از جنگ این تصمیم دادگاه عالی را باطل نمود.