درمان های آنتی پارکینسونی. داروهای آنتی پارکینسونی یک نوع از مواد دارویی هستند که برای درمان و تسکین علائم بیماری پارکینسون استفاده می شوند. بسیاری از این داروهابه این صورت عمل می کنند که فعالیت دوپامین را افزایش یا فعالیت استیل کولین در سیستم عصبی مرکزی را کاهش می دهند.
بیماری پارکینسون یک اختلال موتور سیستمی در سیستم عصبی است. این بیماری به عنوان یک اختلال پیشرونده معرفی گشته است که حرکت انسان را تحت تأثیر قرار می دهد و همچنین باعث ازبین رفتن سلول های تولیدکننده دوپامین در مغز می شود که این موضوع، عامل لرزش در دست ها و فک و صورت یا سفتی یا خشکی اندام ها و تنه است. [ ۱] از علایم اولیه این اختلال می توان به سفتی عضلانی، کندی حرکت یک لرزش در حالت استراحت و بی ثباتی در ایستادن اشاره کرد. [ ۲] بیماری پارکینسون ناشی از انحطاط سیستم nigrostriatal است ( که نرون های ترشح کننده دوپامین ماده سیاه هستند ) . [ ۲] عقده های قاعده ای کنترل پاسخ های خودکار و عادت گونه توسط بدن انسان را بر عهدا دارند.
با توجه به اینکه تست مشخصی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد در نتیجه تشخیص آن امری دشوار است. پزشکان معمولاً با انجام تست های دیگر سعی در رد کردن این بیماری دارند. [ ۳] اغلب در سلول های دوپامینرژیک سلول های عصبی در مغز بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون Lewy bodies هستند Lewy bodies یک هسته پروتئین متراکم دارد که توسط یک هاله ای از الیاف تابشی احاطه شده است. [ ۲] جهش در کروموزوم ۴ می تواند عامل بیماری پارکینسون باشد. این ژن تولید پروتئین شناخته شده ای به عنوان a - synuclein را برعهده دارد. این پروتئین به طور معمول در پایانه پیش سیناپسی یافت می شود و تصور می شود که از عوامل انتقال سیناپسی نورون های دوپامینرژیک است. این جهش، باعث تولید ماده ای می شود که به نوعی سمی است ( زیرا باعث تولید پروتئینی می شود که برای سلول سمی است ) . یماری پارکینسون همچنین می تواند ناشی از یک جهش در کروموزوم ۶ نیز باشد. این ژن به نام parkin نامگذاری شده است. [ ۲]
شایع ترین هدف استفاده از داروهای آنتی پارکینسونی اینست که یا سطح دوپامین در مغز را تعدیل کنیم یا عملکرد دوپامین را شبیه سازی کنیم. دسته اصلی این داروها، داروهای آنتی کولینرژیکو دوپامینرژیک هستند. داروهای آنتی کولینرژیک عملکرد استیل کولین را بلاک کرده و پایین بودن سطح دوپامین را جبران می کنند. همان طور پیش تر بیان شد هدف این داروها جایگزینی دوپامین یا ممانعت از تخریب دوپامین در مغز است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیماری پارکینسون یک اختلال موتور سیستمی در سیستم عصبی است. این بیماری به عنوان یک اختلال پیشرونده معرفی گشته است که حرکت انسان را تحت تأثیر قرار می دهد و همچنین باعث ازبین رفتن سلول های تولیدکننده دوپامین در مغز می شود که این موضوع، عامل لرزش در دست ها و فک و صورت یا سفتی یا خشکی اندام ها و تنه است. [ ۱] از علایم اولیه این اختلال می توان به سفتی عضلانی، کندی حرکت یک لرزش در حالت استراحت و بی ثباتی در ایستادن اشاره کرد. [ ۲] بیماری پارکینسون ناشی از انحطاط سیستم nigrostriatal است ( که نرون های ترشح کننده دوپامین ماده سیاه هستند ) . [ ۲] عقده های قاعده ای کنترل پاسخ های خودکار و عادت گونه توسط بدن انسان را بر عهدا دارند.
با توجه به اینکه تست مشخصی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد در نتیجه تشخیص آن امری دشوار است. پزشکان معمولاً با انجام تست های دیگر سعی در رد کردن این بیماری دارند. [ ۳] اغلب در سلول های دوپامینرژیک سلول های عصبی در مغز بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون Lewy bodies هستند Lewy bodies یک هسته پروتئین متراکم دارد که توسط یک هاله ای از الیاف تابشی احاطه شده است. [ ۲] جهش در کروموزوم ۴ می تواند عامل بیماری پارکینسون باشد. این ژن تولید پروتئین شناخته شده ای به عنوان a - synuclein را برعهده دارد. این پروتئین به طور معمول در پایانه پیش سیناپسی یافت می شود و تصور می شود که از عوامل انتقال سیناپسی نورون های دوپامینرژیک است. این جهش، باعث تولید ماده ای می شود که به نوعی سمی است ( زیرا باعث تولید پروتئینی می شود که برای سلول سمی است ) . یماری پارکینسون همچنین می تواند ناشی از یک جهش در کروموزوم ۶ نیز باشد. این ژن به نام parkin نامگذاری شده است. [ ۲]
شایع ترین هدف استفاده از داروهای آنتی پارکینسونی اینست که یا سطح دوپامین در مغز را تعدیل کنیم یا عملکرد دوپامین را شبیه سازی کنیم. دسته اصلی این داروها، داروهای آنتی کولینرژیکو دوپامینرژیک هستند. داروهای آنتی کولینرژیک عملکرد استیل کولین را بلاک کرده و پایین بودن سطح دوپامین را جبران می کنند. همان طور پیش تر بیان شد هدف این داروها جایگزینی دوپامین یا ممانعت از تخریب دوپامین در مغز است. [ ۴]
