درمان پذیرفتن

لغت نامه دهخدا

درمان پذیرفتن. [ دَ پ َ رُ ت َ ] ( مص مرکب ) علاج پذیرفتن. قابلیت علاج یافتن. چاره پذیر شدن :
نبود چاره حسودان دغا را ز حسد
حسد آنست که هرگز نپذیرد درمان.
فرخی.
دلش می داد تا فرمان پذیرد
قوی دل گردد و درمان پذیرد.
نظامی.
بت فرمانبرش فرمان پذیرفت
که دردی داشت کآن درمان پذیرفت.
نظامی.
ای مرهم ریش دردمندان
درمان دگر نمی پذیرم.
سعدی.

فرهنگ فارسی

علاج پذیرفتن قابلیت علاج یافتن چاره پذیر شدن

پیشنهاد کاربران

بپرس