درنده خوئی

لغت نامه دهخدا

درنده خوئی. [ دَ رَ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) صفت و حالت درنده خو. دارای خویی چون درندگان بودن :
اگر این درنده خوئی ز طبیعتت بمیرد
همه عمر زنده باشی به روان آدمیت.
سعدی.

فرهنگ فارسی

صفت و حالت درنده خو دارای خویی چون درندگان بودن

پیشنهاد کاربران

بپرس