دز ابرج. [ دِ زِ اَ رَ ] ( اِخ ) کوهی است بالای ابرج که یک نیمه آن محکم است و یک نیمه محکم نیست چنانکه حصارتوان کردن و بستدن. اما بتاختن و زودی نتوان ستدن وآب روان در این دز می گذرد و از کوه به زیر می افتد وآب دیه از آن است. ( فارسنامه ابن البلخی ص 157 ).
