دستگاه عصبی سمپاتیک ( Sympathetic nervous system یا SNS ) ( جزو دستگاه عصبی غیرارادی ) یا بخشی از دستگاه عصبی خودگردان ( در کنار دستگاه پاراسمپاتیک و دستگاه احشایی ) است. دستگاه عصبی سمپاتیک در حالت استرس فعال تر شده، انسان را برای نبرد یا فرار آماده تر می کند و به پاسخ جنگ و گریز می پردازد؛ البته به صورت همیشگی نیز فعال بوده، در تنظیم سوخت وساز پایهٔ بدن نقش دارد. با افزایش فعالیت سمپاتیک، فشار بحرانی انسداد نیز افزایش می یابد. افزون بر آن، دستگاه عصبی سمپاتیک، باعث افزایش فشارخون، افزایش تعداد تنفس، افزایش ضربان قلب و گشاد شدن مردمک می شود. این هورمون ها بر روی اندام هایی مانند ماهیچه ها قلب مغز و کبد تأثیر می گذارد و همان طور که در متن فوق خواندیم موجب فراهم آوردن نوعی حالت آماده باش برای بدن است تا شخص بتواند در عواملی مانند:ستیز و گریز دعوا یا مسابقات ورزشی آمادگی قبلی را داشته باشد.
رشته های عصبی سمپاتیک در بخش سمپاتیک، جسم سلولی نورون پیش گِرِهی ( گانگلیون ) در گرهِ کناری نخاع قرار گرفته و آکسون آن به نام رشته پیش گرهی پس از برون رفت از نخاع وارد گرهِ سمپاتیک در نزدیکی مهره ها یا نزدیک روده شده، با نورون پس گرهی سیناپس می دهد. آکسون نورون پس گِرهی ( رشته پس گرهی ) به اندام واکنشگر می رود. در رشته های عصبی سمپاتیک رشته پیش گرهی بیشتر کوتاه بوده، رشتهٔ پس گرهی بلند می باشد.
از آنجایی که رشته های عصبی سمپاتیک در ناحیه سینه ای–کمری از نخاع بیرون می آیند، بخش سینه ای–کمری نیز نامیده می شوند. در رشته های عصبی سمپاتیک پیام های عصبی ( نوروترانسمیتر ) تراوش شونده از رشتهٔ پیش گرهی استیل کولین و از رشته های پس گرهی نوراپی نفرین می باشد ( ماده ای که از بخش مرکزی غُدد فوق کلیوی نیز تراوش می شود ) و از این روی رشته های عصبی سمپاتیک را رشته های عصبی آدرنرژیک نیز می نامند.
البته استثنائاً از انتهای رشته های سمپاتیک واقع در غده فوق کلیوی و غدد عرق استیل کولین ترشح می شود. البته به هنگام تحریک دستگاه عصبی سمپاتیک در بخش مرکزی غده فوق کلیوی ( مدولا ) هورمون های به نام آدرنالین یا نور آدرنالین که همان ( اپینفرین یانور اپی نفرین ) را ترشح می کند.
پنج نوع گیرندهٔ آلفا و بتا ( α۱, α۲ و β۱, β۲, β۳ ) وجود دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرشته های عصبی سمپاتیک در بخش سمپاتیک، جسم سلولی نورون پیش گِرِهی ( گانگلیون ) در گرهِ کناری نخاع قرار گرفته و آکسون آن به نام رشته پیش گرهی پس از برون رفت از نخاع وارد گرهِ سمپاتیک در نزدیکی مهره ها یا نزدیک روده شده، با نورون پس گرهی سیناپس می دهد. آکسون نورون پس گِرهی ( رشته پس گرهی ) به اندام واکنشگر می رود. در رشته های عصبی سمپاتیک رشته پیش گرهی بیشتر کوتاه بوده، رشتهٔ پس گرهی بلند می باشد.
از آنجایی که رشته های عصبی سمپاتیک در ناحیه سینه ای–کمری از نخاع بیرون می آیند، بخش سینه ای–کمری نیز نامیده می شوند. در رشته های عصبی سمپاتیک پیام های عصبی ( نوروترانسمیتر ) تراوش شونده از رشتهٔ پیش گرهی استیل کولین و از رشته های پس گرهی نوراپی نفرین می باشد ( ماده ای که از بخش مرکزی غُدد فوق کلیوی نیز تراوش می شود ) و از این روی رشته های عصبی سمپاتیک را رشته های عصبی آدرنرژیک نیز می نامند.
البته استثنائاً از انتهای رشته های سمپاتیک واقع در غده فوق کلیوی و غدد عرق استیل کولین ترشح می شود. البته به هنگام تحریک دستگاه عصبی سمپاتیک در بخش مرکزی غده فوق کلیوی ( مدولا ) هورمون های به نام آدرنالین یا نور آدرنالین که همان ( اپینفرین یانور اپی نفرین ) را ترشح می کند.
پنج نوع گیرندهٔ آلفا و بتا ( α۱, α۲ و β۱, β۲, β۳ ) وجود دارد.
wiki: دستگاه عصبی سمپاتیک