دستگرد امامزاده، روستایی در دهستان دستگرد بخش دستگرد شهرستان فرخ شهر در استان چهارمحال و بختیاری ایران است. این روستا، مرکز بخش دستگرد است. [ ۱]
این روستا در ۲۵ کیلومتری شهرکرد و ۱۰ کیلومتری فرخشهر قرار دارد.
مردم این روستا فارس تبار و از ایل فارس می باشند که به گویش فارسی سخن می گویند[ ۲]
روستای دستگرد امامزاده از روستاهای تاریخی استان چهارمحال و بختیاری است. بناهای قدیمی از قبیل امامزاده، مسجد، قلعه، حمام و منطقه حفاظت شده تنگ صیاد و چندین اثر دیگر در پیرامون آن، نشانگر قدمت طولانی آن است. برخی از آثار موجود در روستا به دوره صفویه و برخی دیگر به دوره قاجاریه تعلق دارد.
دستگرد امامزاده در آغاز مکانی موسوم و معروف به مدار از توابع عراق عجم نامیده می شده است که بعداً به دستگرد موسوم و معروف شده. البته در زمان های گذشته و طبق مدارک و اسناد قدیمی به دلیل تداخل زبان عربی به زبان فارسی، از دستگرد به دستجرد و به دلیل واقع شدن امامزاده واجب التعظیم و منور به دستجرد امامزاده نیز موسوم بوده است.
از جاذبه های گردشگری و زیارتی دستگرد امامزاده می توان به امامزاده محمداکبر ( ع ) فرزند بلافصل امام اول شیعیان حضرت امام علی ( ع ) نام برد.
منطقه حفاظت شده تنگ صیاد، با وسعت ۲۷ هزار هکتار در ۲ کیلومتری روستای دستگرد امام زاده واقع شده است. و زیر نظر و متعلق به این روستا است. این منطقه یکی از زیستگاه های ارزشمند و با اهمیت استان چهارمحال و بختیاری است. از مهم ترین گونه های حیات جانوری این منطقه می توان به بز کوهی، قوچ، میش، پلنگ ، کفتار راه راه، گراز، گرگ، روباه، شغال، خرگوش، کبک و تیهو و کرکس اشاره نمود.
مجموعة بنای امام زاده دستگرد شامل سردری بلند، جلوخانی وسیع، دهلیزی با غرفه های متعدد و سقف آجری است، که با طرح هشت ضلعی ساخته شده و گنبد بلند دوپوشه دارد. بر روی در ورودی ضریح، اشعاری دربارة مقام و اهمیت امام زاده نوشته شده است. این بنا در دورة سلطنت مظفرالدین شاه و توسط شخصی به نام محمود خان ملقب به خان بابا خان ریاحی چالشتری تعمیر شده است. بنای این امام زاده به دورة صفوی نسبت داده می شود. کتیبه سنگی عهد صفوی با تاریخ ۱۱۲۴ ه. ق به خط محمد صالح از آثار باارزش این آرامگاه است. امامزاده محمد اکبر ابن امیرالمومنین در دوران حکومت بنی امیه به همراه تعدادی از یاران باوفای خود جهت ترویج دین اسلام از طرف نواحی بصره به سمت اصفهان حرکت می نمایند. در این مسیر نامه ای از طرف حاکمان بنی امیه بدست یوسف دمشقی ( حاکم وقت منطقه ) می رسد مبنی بر اینکه پسر حضرت علی و یارانش در ناحیه حکومتی شما قرار دارند، آنان را تعقیب و سرکوب کنید. امامزاده و یاران وی مورد تعقیب دشمنان قرار می گیرند و در نتیجه بین آنان در محلی به نام گود جنگی در نزدیکی تپه باستانی ده سرخ ( شهر کیان کنونی ) جنگی رخ می دهد که به علت کمی یاران ، امامزاده و یارانش از مسیر کوه چفت بر روی کوه بر آفتاب دستگرد متواری و از مسیری به نام کلنگ بر کوه را بریده و در دامنه کوه در دره ای که در زمان قدیم به دره اژدر نخعی معروف بوده وارد می شوند . در این مکان مجدداً مورد تعقیب دشمنان که از پشت کوه بر آفتاب دستگرد یعنی کوه دره ماران کنونی حرکت کرده بودند قرار می گیرند و در دامنه کوه در محلی که امروز به شهیدان معروف است مجددا جنگی به وقوع می پیوندد و امامزاده و کلیه یاران امامزاده به شهادت می رسند که اثار قبور مطهر این شهیدان هنوز در آن منطقه نمایان می باشد. از آن زمان به بعد در صورتی که بقعه ای بر روی مزار امامزاده بنا می گردید به دستور حاکمان وقت مورد تخریب قرار می گرفت، تا اینکه در سال 964 هجری قمری شخصی به نام شیخ احمد قزوینی که در اسناد از او به شیخ احمد دستجردی نیز نام برده شده است ، با اطلاع از موضوع و با عنایت به مقام و منزلت این سلاله گرانقدر و امامزاده از شهر تاریخی قزوین به این مکان مهاجرت نموده و بر روی مزار کثیر الانوار امامزاده بقعه متبرکه ای بنا می نماید که به تدریج بناهای مسکونی نیز در کنار آن شکل می گیرد. در گذر زمان جنگل مدار تخریب و به دشت مدار تبدیل میگردد. سپس دشت مدار به دشت گرد و بعداً به دستجرد و نهایتاً به دستگرد تغییر نام می یابد که با توجه به ارادت مردم این روستا به امامزاده بزرگوار نام روستا به نام امامزاده مزین و دستگرد امامزاده نامیده می شود. طبق تذکره واسناد موجود، مادر امامزاده لیلی نهشلیه ( لیلی تمیمی ابن مسعود ابن خالد نهشلیه ) همسر چهارم علی می باشند. در بعضی از کتب از این امامزاده جلیل القدر به نام های محمد علی اکبر و محمد ابوبکر نیز نام برده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روستا در ۲۵ کیلومتری شهرکرد و ۱۰ کیلومتری فرخشهر قرار دارد.
مردم این روستا فارس تبار و از ایل فارس می باشند که به گویش فارسی سخن می گویند[ ۲]
روستای دستگرد امامزاده از روستاهای تاریخی استان چهارمحال و بختیاری است. بناهای قدیمی از قبیل امامزاده، مسجد، قلعه، حمام و منطقه حفاظت شده تنگ صیاد و چندین اثر دیگر در پیرامون آن، نشانگر قدمت طولانی آن است. برخی از آثار موجود در روستا به دوره صفویه و برخی دیگر به دوره قاجاریه تعلق دارد.
دستگرد امامزاده در آغاز مکانی موسوم و معروف به مدار از توابع عراق عجم نامیده می شده است که بعداً به دستگرد موسوم و معروف شده. البته در زمان های گذشته و طبق مدارک و اسناد قدیمی به دلیل تداخل زبان عربی به زبان فارسی، از دستگرد به دستجرد و به دلیل واقع شدن امامزاده واجب التعظیم و منور به دستجرد امامزاده نیز موسوم بوده است.
از جاذبه های گردشگری و زیارتی دستگرد امامزاده می توان به امامزاده محمداکبر ( ع ) فرزند بلافصل امام اول شیعیان حضرت امام علی ( ع ) نام برد.
منطقه حفاظت شده تنگ صیاد، با وسعت ۲۷ هزار هکتار در ۲ کیلومتری روستای دستگرد امام زاده واقع شده است. و زیر نظر و متعلق به این روستا است. این منطقه یکی از زیستگاه های ارزشمند و با اهمیت استان چهارمحال و بختیاری است. از مهم ترین گونه های حیات جانوری این منطقه می توان به بز کوهی، قوچ، میش، پلنگ ، کفتار راه راه، گراز، گرگ، روباه، شغال، خرگوش، کبک و تیهو و کرکس اشاره نمود.
مجموعة بنای امام زاده دستگرد شامل سردری بلند، جلوخانی وسیع، دهلیزی با غرفه های متعدد و سقف آجری است، که با طرح هشت ضلعی ساخته شده و گنبد بلند دوپوشه دارد. بر روی در ورودی ضریح، اشعاری دربارة مقام و اهمیت امام زاده نوشته شده است. این بنا در دورة سلطنت مظفرالدین شاه و توسط شخصی به نام محمود خان ملقب به خان بابا خان ریاحی چالشتری تعمیر شده است. بنای این امام زاده به دورة صفوی نسبت داده می شود. کتیبه سنگی عهد صفوی با تاریخ ۱۱۲۴ ه. ق به خط محمد صالح از آثار باارزش این آرامگاه است. امامزاده محمد اکبر ابن امیرالمومنین در دوران حکومت بنی امیه به همراه تعدادی از یاران باوفای خود جهت ترویج دین اسلام از طرف نواحی بصره به سمت اصفهان حرکت می نمایند. در این مسیر نامه ای از طرف حاکمان بنی امیه بدست یوسف دمشقی ( حاکم وقت منطقه ) می رسد مبنی بر اینکه پسر حضرت علی و یارانش در ناحیه حکومتی شما قرار دارند، آنان را تعقیب و سرکوب کنید. امامزاده و یاران وی مورد تعقیب دشمنان قرار می گیرند و در نتیجه بین آنان در محلی به نام گود جنگی در نزدیکی تپه باستانی ده سرخ ( شهر کیان کنونی ) جنگی رخ می دهد که به علت کمی یاران ، امامزاده و یارانش از مسیر کوه چفت بر روی کوه بر آفتاب دستگرد متواری و از مسیری به نام کلنگ بر کوه را بریده و در دامنه کوه در دره ای که در زمان قدیم به دره اژدر نخعی معروف بوده وارد می شوند . در این مکان مجدداً مورد تعقیب دشمنان که از پشت کوه بر آفتاب دستگرد یعنی کوه دره ماران کنونی حرکت کرده بودند قرار می گیرند و در دامنه کوه در محلی که امروز به شهیدان معروف است مجددا جنگی به وقوع می پیوندد و امامزاده و کلیه یاران امامزاده به شهادت می رسند که اثار قبور مطهر این شهیدان هنوز در آن منطقه نمایان می باشد. از آن زمان به بعد در صورتی که بقعه ای بر روی مزار امامزاده بنا می گردید به دستور حاکمان وقت مورد تخریب قرار می گرفت، تا اینکه در سال 964 هجری قمری شخصی به نام شیخ احمد قزوینی که در اسناد از او به شیخ احمد دستجردی نیز نام برده شده است ، با اطلاع از موضوع و با عنایت به مقام و منزلت این سلاله گرانقدر و امامزاده از شهر تاریخی قزوین به این مکان مهاجرت نموده و بر روی مزار کثیر الانوار امامزاده بقعه متبرکه ای بنا می نماید که به تدریج بناهای مسکونی نیز در کنار آن شکل می گیرد. در گذر زمان جنگل مدار تخریب و به دشت مدار تبدیل میگردد. سپس دشت مدار به دشت گرد و بعداً به دستجرد و نهایتاً به دستگرد تغییر نام می یابد که با توجه به ارادت مردم این روستا به امامزاده بزرگوار نام روستا به نام امامزاده مزین و دستگرد امامزاده نامیده می شود. طبق تذکره واسناد موجود، مادر امامزاده لیلی نهشلیه ( لیلی تمیمی ابن مسعود ابن خالد نهشلیه ) همسر چهارم علی می باشند. در بعضی از کتب از این امامزاده جلیل القدر به نام های محمد علی اکبر و محمد ابوبکر نیز نام برده شده است.
wiki: دستگرد امامزاده