دعبله

لغت نامه دهخدا

( دعبلة ) دعبلة. [ دِ ب ِ ل َ ] ( ع اِ ) ماده شتر توانا. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || شارف. ( اقرب الموارد ). رجوع به دعبل شود. || دزد. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس