دقیله

لغت نامه دهخدا

( دقیلة ) دقیلة. [ دَ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) شاة دقیلة؛ گوسپند لاغر و خرد و خوار. ج ، دِقال. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و ابن سیده گوید قاعده جمع دقیلة باید دقائل باشد، مگر اینکه بر حذف زائد باشد. ( از اقرب الموارد ). دقلة. و رجوع به دقلة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس