دندان کرو. [ دَ ک َرْوْ ] ( ص مرکب ) آنکه دندان کاواک و پوسیده دارد. ( یادداشت مؤلف ) : سزد که بگسلم از یار سیم دندان طَمْعسزد که او نکند طَمْع پیر دندان کرو.کسایی.
