دکمه صدفی

دکمه صدفی ( اسپانیایی: El botón de nácar و انگلیسی: The Pearl Button ) فیلمی در ژانر مستند به کارگردانی پاتریسیو گوسمان است که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به پاتریسیو گوسمان اشاره کرد.
فیلم دکمه صدفی، در شصت و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم برلین به نمایش درآمد[ ۱] و برای بخش رقابتی جشنواره انتخاب[ ۲] و در نهایت موفق به کسب جایزهٔ خرس نقره ای برای بهترین فیلم نامه این دوره از جشنواره شد. [ ۳] [ ۴]
در فیلم، یک محقق بومی صدای روح آب ها را با آوا می خواند. [ ۵]
فیلم در ظاهر کاوشی در اقیانوس است، اما حول این محور تاریخ سرزمین شیلی را از کهن ترین اعصار تا امروز کاویده است.
فیلم با گزارشی علمی دربارهٔ آب اقیانوس شروع می شود. اقیانوس با سرنوشت بشر همزاد است. دریاها تمام خلجان ها و آواهای کره زمین و تمام سیارات را منعکس می کنند. آب از حرکت ستارگان نشأت می گیرد و عنصر زندگی را به دنیای جانداران منتقل می کند.
آب زادگاه تمدن و منشأ حیات است و در سرگذشت سرزمین شیلی تأثیری عمیق داشته است. این کشور کوچک باریکه ای دراز در غرب آمریکای جنوبی است که سواحل آن بر ۴۳۰۰ کیلومتر بالغ می شود. در سپیده دم تاریخ اهالی بومی منسوب به اقوام پاتاگونی تمدن اسطوره ای خود را بر کناره دریا و بر پایه صید و ماهی گیری بنا کردند.
سفیدپوستان اروپایی که برای «گسترش عمران و تمدن در میان بومیان وحشی» و با رسالت مسیحی کردن «اقوام کافر» به آمریکا لشکرکشی کردند، این اقوام را قتل عام کردند و تمدن آنها را برچیدند. صدها سال بعد گویا تاریخ سرنوشتی مشابه را برای شیلی رقم زد. ددمنشی و سنگدلی این بار به نام دفاع از «نظم و قانون» در دستور کار قرار گرفت. در سال ۱۹۷۳ سرهنگان شیلی با پشتیبانی ایالات متحده کودتایی خونین در کشور به راه انداختند و به حکومت قانونی سالوادور آلنده پایان دادند. مأموران خونتای شیلی، در کنار شکنجه و کشتار مخالفان، در سال های پس از کودتا هزاران انسان مبارز را به همراه وزنه های سنگین به اعماق دریا فرستادند. تنها سال ها بعد بود که گوشه هایی از این جنایت برملا شد.
فیلم مستند «تکمه صدفی» با تصاویری جذاب و زیبا، سرگذشت ملتی ستم زده بر کرانه اقیانوس را با بیانی شاعرانه تصویر کرده است. [ ۶]