دیباگر

لغت نامه دهخدا

دیباگر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) دیباباف. ( آنندراج ). بافنده دیبا. ( ناظم الاطباء ).

دیبابرف، دیبافروش، دیباچی هم میگویند
دیبا باف .

۱. دیباباف.
۲. دیبافروش، دیباجی، دیباچی.

دیباگری که دژاگام راوصلکند