دیوپتر

لغت نامه دهخدا

دیوپتر. [ ی ُ ت ِ ] ( فرانسوی ، اِ ) دستگاه نوری مرکب از دو محیط شفاف دارای ضرایب انکسار متفاوت. قوانین سیر نور در دیوپترها و تشکیل تصویر در آنها از مباحث مهم نورشناسی است. ( از دائرة المعارف فارسی ).

فرهنگ فارسی

دستگاه نوری مرکب از دو محیط شفاف دارای ضرایب انکسار متفاوت .

فرهنگستان زبان و ادب

{diopter} [فیزیک- اپتیک] 1. سطحی که دو محیط نوری مختلف را از هم جدا می کند 2. واحد توان هم گرایی یا واگرایی در اجزا و سامانه های نوری، برابر با عکس فاصلۀ کانونی برحسب متر

دانشنامه آزاد فارسی

دیوپْتر (dioptre)
یکای اُپتیکی توان عدسی ها. به صورت معکوس فاصلۀ کانونی عدسی برحسب متر، بیان می شود. طبق قرارداد، توان عدسی های همگرا را مثبت، و عدسی های واگرا را منفی درنظر می گیرند. افراد نزدیک بین از عینک هایی با توان منفی، و افراد دوربین از عینک هایی با توان مثبت استفاده می کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس