ذهل

لغت نامه دهخدا

ذهل. [ ذُ ] ( ع اِ ) درختی است خوشبوی. و نام دیگر آن بشام است. رجوع به بشام شود.

ذهل. [ ذُ / ذَ ] ( ع اِ ) هدء. پاس. پاره. ساعت : جاء فلان بعد ذهل من اللیل ، ای بعد هدء؛ فلان پاسی از شب رفته یا هدئی از شب بشده یا پاره یا ساعتی از شب گذشته بیامد.

ذهل. [ ذَ ] ( ع مص ) مشغول بکردن. ( تاج المصادربیهقی ).ذهول. غافل شدن. فراموش کردن. فراموش کردن از روی ناپروائی. || گذاشتن کسی را بر عهد سابق.

ذهل. [ ذُ ] ( اِخ ) ( بنو... ) نام قبیله ای است وفقیه سیستان بروزگار مأمون خالدبن مضا الذهلی بالولاء منسوب بدین قبیله است. و صاحب اقرب الموارد گوید:بنوذهل ، فریق من بنی شیبان. و رجوع به بنوذهل شود.

ذهل. [ ذُ ] ( اِخ ) ابن اوس بن نمیربن مشنج. از اتباع تابعین است و زهیربن ابی ثابت از او روایت کند.

ذهل. [ ] ( اِخ ) ابن ثعلبةکوفی شیبانی. شاعری معاصر رشید عباسی. و او راست :
اذا نسبت عدیا فی بنی ثعل
فقدم الدال قبل العین فی النسب.
و در عقد الفرید آمده ، ذهل بن ثعلبةبن عکابة فی ضبة ج 3 ص 314. رجوع به معجم الادباء یاقوت چ مارگلیوث ج 7 ص 262 س 12 و البیان و التبیین ج 2 ص 178 شود.

ذهل. [ ذُ] ( اِخ ) ابن شیبان. پدر قبیله ای است از عرب. و از آن قبیله است یحیی حافظ و بقولی امام احمد حنبل. و اما قاضی ابوطاهر ذهلی از قبیله سدوس است. رجوع به الاعلام زرکلی ج 1 ص 313 و عیون الاخبار ج 1 ص 188 شود و در عقدالفرید آمده است : ذهل بن شیبان فی ضبة ج 3 ص 314.

ذهل. [ ذُ ] ( اِخ ) ابن عامربن یعرب بن قحطان. پدر غاضرة زوجه ٔقیداربن اسماعیل. رجوع به تاریح سیستان ص 46 شود.

ذهل. [ ذُ ] ( اِخ ) ابن کعب. تابعی است. و از او سماک بن حرب روایت کند.

ذهل. [ ذُ ] ( اِخ ) ابن مالک فی ضبة. ( عقد الفرید ج 3 ص 314 ).

ذهل. [ ذُ ] ( اِخ ) ابن مران. جعفی است.

فرهنگ فارسی

ابن مالک فی ضبه .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس