[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
«جلال» مصدر «جلیل» و «اکرام» مصدر «کرم» و بدین معنا است که خداوند مستحق آن است که مورد اجلال و بزرگی و اکرام باشد و نباید مورد انکار و کفر قرار گیرد. به گفته ابن عبّاس «ذوالجلال والاکرام» به معنای «ذوالعظمة والکبریاء» است.
«ذوالجلال» دو بار در قرآن آمده است که در هر دو مورد، «الاکرام» در پی آن ذکر شده است. به گفته ابن عربی، بدان جهت خداوند «اکرام» را بر «جلال» عطف نمود که انسان هنگامی که وصف خداوند را به جلال و بزرگی بدون «اکرام» بشنود در او یأس و ناامیدی به وجود می آید، از وصول به قرب خدا؛ زیرا خود را در قبال آن عظمت و جلال الهی چیزی نمی بیند؛ ولی خداوند با عطف نمودن «اکرام» بر «جلال» این توهّم را از انسان بیرون برد زیرا با جمع میان این دو صفت، معنای آن چنین است: خداوند گرچه بسیار باعظمت است ولی در عین حال بزرگی خود به انسان توجه داشته نسبت به او اکرام می کند، آن هم از راه تفضّل و کرم خود.
فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 302-301.
«جلال» مصدر «جلیل» و «اکرام» مصدر «کرم» و بدین معنا است که خداوند مستحق آن است که مورد اجلال و بزرگی و اکرام باشد و نباید مورد انکار و کفر قرار گیرد. به گفته ابن عبّاس «ذوالجلال والاکرام» به معنای «ذوالعظمة والکبریاء» است.
«ذوالجلال» دو بار در قرآن آمده است که در هر دو مورد، «الاکرام» در پی آن ذکر شده است. به گفته ابن عربی، بدان جهت خداوند «اکرام» را بر «جلال» عطف نمود که انسان هنگامی که وصف خداوند را به جلال و بزرگی بدون «اکرام» بشنود در او یأس و ناامیدی به وجود می آید، از وصول به قرب خدا؛ زیرا خود را در قبال آن عظمت و جلال الهی چیزی نمی بیند؛ ولی خداوند با عطف نمودن «اکرام» بر «جلال» این توهّم را از انسان بیرون برد زیرا با جمع میان این دو صفت، معنای آن چنین است: خداوند گرچه بسیار باعظمت است ولی در عین حال بزرگی خود به انسان توجه داشته نسبت به او اکرام می کند، آن هم از راه تفضّل و کرم خود.
فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 302-301.
wikiahlb: ذوالجلال_و_الاکرام