ذو کاهل

لغت نامه دهخدا

ذوکاهل. [ هَِ ] ( ع ص مرکب ) شدیدالکاهل. بلند جانب. صاحب قوّت و شوکت. || مرد خشمناک. || مرد گشن جوشان تیزشهوت.

فرهنگ فارسی

شدید الکاهل . بلند جانب .

پیشنهاد کاربران

بپرس