ذی دخل

لغت نامه دهخدا

ذیدخل. [ دَ ] ( ع ص مرکب ) ذیدخل بودن در کاری ؛ دخالت در آن داشتن. ذیدخل کردن کسی را در کاری ؛ دخالت دادن او را در آن کار.

آنکه در امری دخالت کند. یا ذی دخل بودن در کاری . در آن حالت کردن .

کسی که در امری مداخله داشته باشد.

شراکت / دخالت داشتن در کاری
دارای سهم بودن در امری
مؤثر بودن در موضوعی