راضی عباسی

دانشنامه آزاد فارسی

راضی عباسی (۲۹۷ـ۳۲۹ق)
شهرت اَبوالعَباس احمد، ملقب به الرّاضی بالله، بیستمین خلیفۀ عباسی (حک: ۳۲۲ـ۳۲۹ق). راضی پسر مقتدر بود و پس از قاهر به خلافت رسید. خلافت او مصادف با دورانی بود که خلافت به سستی گراییده و جز اسمی از خلیفه در بغداد باقی نمانده بود. بخش های وسیعی از ایران در اختیار آل بویه، خراسان و ماوراءالنهر در دست سامانیان، مصر و شام در اختیار اَخشیدیان ، مغرب و افریقیه (تونس ) تحت حاکمیت فاطمیان ، و اندلس در دست امویان بود. عراق و حجاز هم محل تاخت و تاز قرامطه شده بود. راضی خلیفه ای ادیب و فاضل بود و در ابتدای خلافت خود، وزارت را به ابن مُقْلِه، خطاط نامی، داد. هرچند بعدها وی را کنار گذاشت و به زندان افکند و خود بازیچۀ وزرای بعدی خود ابن رائق و بَجْکَم شد. دِرْهَمِ راضویه نیز منسوب به اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس