راماکِریشْنا (۱۸۳۶ـ۱۸۸۶)(Ramakrishna)
راماکِریشْنا
(نام اصلی: گددهر چاترجی) از بزرگ ترین عارفان هندو. در روستای کاماپوکر در نواحی کلکته و در خانواده ای از کاست برهمنان زاده شد. پس از مرگ پدر در معبد دکشینشور، که برادر بزرگ ترش مدیریت آن را برعهده داشت، اقامت گزید. در آغاز به طریقت بهگتی یا عشق و ولاء و در پایان این طریقت به تسلیم و رضا رسید؛ یعنی از نوزده سدهی (حالات یا کیفیات) گذر کرد. در ۱۸۵۸ به طریقت تانترا پیوست و سه سال در شهرک دکشن ایشور زیر نظر زنی به نام بهیروی برهمن آموزش دید. سپس با راهنمایی استادی در طریقۀ یوگا با نام توتاپوری، سلوک با ریاضت های جسمی، فکری، و روحی را پی گرفت تا به سمادهی یا چهارمین و آخرین درجه (دهیان) فکر و مراقبه رسید و تجربه های شهودی او به کمال گرایید. راماکریشنا تجربۀ عرفانی اتحاد با خدا یا درک مستقیم بارگاه الهی را غایت دین می دانست و همۀ دین های راهبر بدین غایت را به یک اندازه معتبر می شمرد. سوامی ویوِکَنانده (۱۸۶۳ـ۱۹۰۲) در ۱۸۹۷ «جامعۀ راماکریشنا» را پی افکند، که امروزه دارای مراکز تحصیلی، خدماتی، و آموزشی دینی در هند و کشورهای دیگر است.
راماکِریشْنا
(نام اصلی: گددهر چاترجی) از بزرگ ترین عارفان هندو. در روستای کاماپوکر در نواحی کلکته و در خانواده ای از کاست برهمنان زاده شد. پس از مرگ پدر در معبد دکشینشور، که برادر بزرگ ترش مدیریت آن را برعهده داشت، اقامت گزید. در آغاز به طریقت بهگتی یا عشق و ولاء و در پایان این طریقت به تسلیم و رضا رسید؛ یعنی از نوزده سدهی (حالات یا کیفیات) گذر کرد. در ۱۸۵۸ به طریقت تانترا پیوست و سه سال در شهرک دکشن ایشور زیر نظر زنی به نام بهیروی برهمن آموزش دید. سپس با راهنمایی استادی در طریقۀ یوگا با نام توتاپوری، سلوک با ریاضت های جسمی، فکری، و روحی را پی گرفت تا به سمادهی یا چهارمین و آخرین درجه (دهیان) فکر و مراقبه رسید و تجربه های شهودی او به کمال گرایید. راماکریشنا تجربۀ عرفانی اتحاد با خدا یا درک مستقیم بارگاه الهی را غایت دین می دانست و همۀ دین های راهبر بدین غایت را به یک اندازه معتبر می شمرد. سوامی ویوِکَنانده (۱۸۶۳ـ۱۹۰۲) در ۱۸۹۷ «جامعۀ راماکریشنا» را پی افکند، که امروزه دارای مراکز تحصیلی، خدماتی، و آموزشی دینی در هند و کشورهای دیگر است.
wikijoo: راماکریشنا