بالخاصه کنون کز قبل راندن درویش
بر بام شود هر کس با سنگ فلاخن.
خسروانی.
برفتند هردو شده خاکسارجهاندارشان رانده و کرده خوار.
فردوسی.
یکی بانگ برزد براندش ز پیش توانا نبود او برآن خشم خویش.
فردوسی.
سخن گر نگویی مرانم ز پیش که من خود دلی دارم از درد ریش.
فردوسی.
از آن تخمه کس در زمانه نماندوگر ماند هر کس که دیدش براند.
فردوسی.
بدو گفت در شیر روغن نماندشبان را بخواهم من از دشت راند.
فردوسی.
بوری تکین که خشم خدای اندرو رسیداو را ازین دیار براندی بدان دیار.
منوچهری.
هرکه را او گزید تو بگزین هر که را او ز پیش راند بران.
منوچهری.
خشم ، لشکر این پادشاه [ ناطقه ] است که بدیشان... دشمنان را براند. ( تاریخ بیهقی ).هرآنکس که پیرامنش بد براند
خود و دایه جادو و شاه ماند.
اسدی ( گرشاسبنامه ).
بنوازدم بناز و بیندازدم برنج درخواندم ز بام و برون راندم ز در.
قطران.
پس سه بار او را راندند و می آمد، پس کارد برگرفت و گاو را بکشتند. ( قصص الانبیاء ص 158 ).سلیمان وار دیوانم براندند
سلیمانم سلیمانم من آری.
ناصرخسرو.
برانش ز پیش ای خردمند ازیراکه هشیار مر مست را خوار دارد.
ناصرخسرو.
منگربسخنهای او ازیراک ترکانش براندند از خراسان.
ناصرخسرو.
بیشتر بخوانید ...