رفتارشناسی عصبی

رفتارشناسی عصبی یا نورواِتولوژی ( به انگلیسی: neuroethology ) رویکرد تکاملی و تطبیقی برای مطالعهٔ رفتار حیوانات و کنترل مکانیکی زیرین آن توسط دستگاه عصبی است. این شاخهٔ میان رشته ای از علوم اعصاب رفتاری می کوشد تا درک کند که چگونه دستگاه عصبی مرکزی، محرک های بیولوژیکی را به رفتار طبیعی تبدیل می کند. برای مثال، بسیاری از خفاش ها توانایی پژواک یابی را دارند که برای شکار و جهت یابی شکار از آن استفاده می کنند. از دستگاه شنوایی خفاش ها به عنوان مثال برای این که چگونه ویژگی های صوتی صداها را می تواند به یک نقشهٔ حسی از رفتارشناسی مرتبط با صداها تبدیل کند، یاد می شود. رفتارشناسان عصبی به آشکار کردن اصول کلیِ دستگاه عصبی حیواناتِ دارای رفتارهای اغراق آمیز یا خاص امیدوار هستند.
همان طور که از نام این اصطلاح برمی آید، رفتارشناسی عصبی یک رشتهٔ چندرشته ای متشکل از عصب شناسی ( مطالعهٔ دستگاه عصبی ) و جانورشناسی ( مطالعهٔ رفتار جانوری در شرایط طبیعی ) است. موضوع اصلیِ رفتارشناسی عصبی، که آن را از شاخه های دیگرِ علوم اعصاب متمایز می کند، رفتارهایی است که ممکن است از طریق انتخاب طبیعی ایجاد شوند ( به عنوان مثال، پیدا کردن نایبان، مسیریابی، حرکت، دوری از شکارچی ) برخلاف رفتار در حالت های بیماری، یا وظایف رفتاری که خاص آزمایشگاه هستند.