رقابت

پابه پایی شاید واژه برابر این واژه باشد :
ما در پا به پایی با کمپانی های بزرگ شکست میخوریم
این واژه را من چند سال پیش از یک پیرزن گیلگ شنیدم که میگفت : انسان وستی پابه پایی بدری یعنی انسان باید رقابت داشته باشد

دوم آلمان که یک ویرانه بود به چند بخش شد. پایتخت آن برلین به باختری و خاوری و خود آلمان در سال 1945 بر پایه کنفرانس Jalta [چهارم تا یازدهم فوریه1945 ] به چهار دور وبر area بخش شد که زیر کنترل انگلیس فرانسه آمریکا در باختر و شوروی در خاور در آمد. در باختر با برنامه مارشال Marshall Plan [ 1948 تا 1952 به ارزش بیش از 13 میلیارد دلار یا به بهای امروز 141 میلیارد دلار ] ساخت و ساز آغاز شد. کارخانه ها دوباره باز سازی شدند و فر آوری شروع شد. آلمان خاوری به کندی پیش می رفت ولی آلمان باختری شش اسبه می ساخت. یک نمونه کارخانه اتومبیل سازی VW کوتاه شده Volks - Wagen یا به واگن ملی بود که در آنزمان مدلی را به شکل کفش دوز می ساخت که آنرا به آلمانی VW Kaefer می گفتند. این گونه اتومبیل سمبل آزادی و آسودگی در آلمان شده بود چون با آن به کشور های دیگر اروپایی به گردش می رفتند و فرآوردن آن به شکل گسترده پول زیادی را به آلمان باختری می آورد. دیگر ابزار های خانگی و اتومبیل های آلمانی که همه آنرا می شناسند و نام نمی برم انگیزه ایی شد تا بازرگانی آلمان باختری را نه تنها جهانی ونکه شگفتی بازرگانی یا wonder economy بنامند. ولی آلمان خاوری دارای plan economy و در حال درجا زدن بود و کمبودها در آن کشور بیداد می کرد به شکلی که مردم از آن رنج می بردنند. در آنجا اتومبیلی ساخته می شد که به آن Trabant می گفتند و چون برگه های آهنی نداشتند بدنه آنرا از مایه های شیمیایی می ساختند و به این یاد این خود رو را مقوایی می گفتند و اگر کسی با آن در خیابان با اتومبیل دیگر بر خورد می کرد مرگ او 100% بود. این چشمگیر است که برای بدست آوردن آن یک شهروند کشور بایستی ده تا یازده سال در نوبت می ایستاد. مردم آن کشور جوکی ساخته بودنند که یک تن یک روز برای خرید آن می رود و کمپانی به او نوبت یازده ساله می دهد. او پیمان را می بندد و می رود و پس از چندی بر می گردد و می گوید: ببخشید یازده سال دیگر پیش نیمروز بیایم یا پس از نیمروز Afternoon روی هم رفته مردم آلمان خاوری 2000 جوک ساخته بودنند که در آرشیوها هست و پاره ایی را برای آنها می گرفتند. در سوپر مارکتها چیزی پیدا نمی شد و نانوایی که در آن باید در نوبت می ایستادنند نان یکباره تمام می شد و آنکس که ساعتها ایستاده بود باید دست تهی و گرسنه به خانه بر می گشت. برای اینهم یک جوک هست که یکی گفته بود ما در آلمان خاوری هوانورد داریم ولی دستمال توالت نداریم که خودمان را پاک کنیم. از ابزار های خانگی در آن کشور رد پایی نبود و مردم نمی دانستند که ماشین تشتک و پیشدستی شویی چیست. در آنجا هیچی نبود ولی دروغ زیاد بود و با سیلی چهره خود را سرخ نگه می داشتند. آنچه نوشتم بر پایه خواندن یا شنیدن از همکارانی است که در آن کشور زندگی کرده اند و من آنهارا ( زمان ) آنرا آزمون یا کار آزمایی نکرده ام!