رمان نو (nouveau roman)
شکل ادبی تجربی. رمان نویسان فرانسوی همچون آلن روب گریه و ناتالی ساروت آن را در دهۀ ۱۹۵۰ پدید آوردند. این نویسندگان به شیوه های گوناگون در پی نادیده گرفتن شخصیت، پیرنگ، و ذهنیت نویسنده بودند تا جهان را به منزلۀ شیئی در ذات خود منسجم و مطلق تصویر کنند. شاهد پنهان (۱۹۵۵)، اثر روب ـ گریه، و کیهان نما (۱۹۵۹)، نوشتۀ ساروت، از نمونه های موفق رمان نو به شمار می روند. میشل بوتور، کلود اولیر و مارگریت دوراس در پدیدآوردن این قالب داستانی سهیم بودند. رمان نو را به سبب نادیده گرفتن روش های سنتی «ضد رمان» نیز نامیده اند.
شکل ادبی تجربی. رمان نویسان فرانسوی همچون آلن روب گریه و ناتالی ساروت آن را در دهۀ ۱۹۵۰ پدید آوردند. این نویسندگان به شیوه های گوناگون در پی نادیده گرفتن شخصیت، پیرنگ، و ذهنیت نویسنده بودند تا جهان را به منزلۀ شیئی در ذات خود منسجم و مطلق تصویر کنند. شاهد پنهان (۱۹۵۵)، اثر روب ـ گریه، و کیهان نما (۱۹۵۹)، نوشتۀ ساروت، از نمونه های موفق رمان نو به شمار می روند. میشل بوتور، کلود اولیر و مارگریت دوراس در پدیدآوردن این قالب داستانی سهیم بودند. رمان نو را به سبب نادیده گرفتن روش های سنتی «ضد رمان» نیز نامیده اند.
wikijoo: رمان_نو