رمانس شماره ۱ برای ویولن

رمانس شماره ۱ برای ویولن (بتهوون). رُمانس شماره ۱ برای ویولن ( به انگلیسی: Violin Romance No. 1؛ به آلمانی: Violinromanze Nr. 1 ) یا رُمانس شماره ۱ برای ویولن و ارکستر، یا به طور مختصر، رُمانس شماره ۱ در سُل ماژور، اُپوس ۴۰، قطعه ای است تک موومانه برای ویولن و ارکستر که لودویگ فان بتهوون آن را در سال ۱۸۰۲ تصنیف کرد و در سال ۱۸۰۳ منتشر شد. بتهوون این قطعه را چهار سال بعد از رُمانس شماره ۲ تصنیف کرده است. رمانس شماره ۱ دو سال پیش از رمانس شماره ۲ منتشر شد؛ به همین دلیل، شماره های اختصاص یافته معکوس است.
رمانس اُپوس ۴۰ برای تک نوازِ ویولن و ارکستر متشکل از سازهای زهی، دو اُبوا، دو فاگوت، دو کُر ( هورن ) ، و یک فلوت نوشته شده است.
تمپوی این اثرِ تک موومانه آداژیو کانتابیله است.
اجرای رمانس شماره ۱، به طور معمول، شش تا هفت دقیقه به طول می انجامد.