رواقیان
لغت نامه دهخدا
فروغی آرد: همچنانکه اریستیپوس واسطه میان سقراط و ابیقور بوده کلبی ها هم واسطه میان آن مرد بزرگ و رواقیان بوده اند و این جمله حکمت را تنها برای تعیین تکلیف زندگانی و دستوراخلاقی میدانستند و استفاده علمی از آن نمی خواستند و بحث علت و معلول را به اندازه ای که به اخلاق مدد می رساند روا می داشتند، حتی درباره رواقیان میتوان گفت جمعیت ایشان جنبه مذهبی بیشتر داشت تا فلسفی. در هر حال سرسلسله این جماعت زینون نامی از اهل قبرس و از معاصران ابیقور بود و دیگری از معتبرترین آنها خروسبس از مردم آسیای صغیر که شاگرد و جانشین زینون بوده است و آنان را رواقی از آن رو گفته اند که حوزه ٔایشان در یکی از رواقهای شهر آتن منعقد می شد. به عقیده رواقیان کلی یعنی آنچه افلاطون مثال و ارسطو صورت یا تصور می خواند تنها در ذهن موجود است و ذهن انسان لوحی است ساده و معلومات او منحصراً از خارج به دست می آید یعنی بوسیله محسوسات که در ذهن همچون نقش بر موم می باشد. و فهم انسان چهار مرتبه دارد، وهم و گمان و ادراک و علم که مرتبه یقین است و این چهار مرتبه را به اشاره بوسیله مشت باز و مشت نیم بسته و مشت بسته و مشتی که در مشت دیگر قرار گرفته باشد نمودار میکردند. کلیه رواقیان به منطق اهمیت تمام میدادند و بسیاری از اصطلاحها و فصل و بابهای این فن را آنها وضع و تنقیح کرده اند.بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
استائیک ها، فرقهای ازفلاسفه قدیم ازشهر آتن
جمع رواقی اهل اسطوانه حکمای اشراقیان که از مکاشفه احوال ضمائر معلوم میکردند و در کتابی نوشته بود که رواقیان از آن گویند که ایشان بر رواق نشسته معالجه بیماران میکردند و احتیاج به نبض گیری نداشتند
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید