روحانیت

/rowhAniyyat/

برابر پارسی: دین بران

معنی انگلیسی:
church, clergy, priesthood, spirituality, purity

لغت نامه دهخدا

روحانیت. [ نی ی َ ] ( ع مص جعلی ، اِمص ) در تداول فارسی زبانان بمعنی روحانی و معنوی بودن است. تقدس و پاکی و پارسایی.( از ناظم الاطباء ). رجوع به روحانی و روحانیة شود.
- جامعه روحانیت ؛ گروه پیشوایان دینی. روحانیان اسلام.

روحانیة. [ نی ی َ ] ( ع ص نسبی ) مؤنث روحانی. ج ، روحانیات. || ( مص جعلی ، اِمص ) مذهب قائلین به غیرمادی بودن نفس. ( از المنجد ). و رجوع به روحانیت شود.

فرهنگ فارسی

تقدس وپاکی وپارسایی
در تداول فارسی زبانان بمعنی روحانی و معنوی بودن است تقدس و پاکی و پارسایی

فرهنگ عمید

۱. جنبۀ معنوی و روحانی داشتن، روحانی بودن.
۲. تقدس، پاکی.
۳. (اسم ) [مجاز] مجموعۀ روحانیان و عالمان دینی: روحانیت شیعه.
۴. (صفت نسبی ) [قدیمی، مجاز] معنوی، روحانی.

مترادف ها

spiritualty (اسم)
روحانیون، قدوسیت، روحانیت

spirituality (اسم)
عالم روحانی، معنویت، روحانیت، روحیه مذهبی

پیشنهاد کاربران

روحانیت یعنی زمانی که ناتوانایی ها به توانایی تبدیل میگردد
مجموعه فهم ، درک وتجربه میشه روحانیت
مجموعه اصول وقواعدی که باعث میشودروح انسان ( ذات خدایی ) جلا پیدا کند وزلال وشفاف گردد. بعد از زلالت روح انسان به پروردگار ومعبود خویش نزدیکتر شده. وعشق آغاز میگردد. عشق واقعی. . . . . . . . .
یعنی آزادی از هر گونه قید و بند اعتقادی و در عین حال انسان بودن
یعنی پرورش دادن روح
رسیدن به مرحله ای که کارهای ضد اخلاقی از شخص سر نزدن
روحانیت . از نظر بنده یعنی روح و نیت یکی باشد
روحانیت=آگاهی، روشنفکری،
واژه روحانی:به مجموعه اصول و ارزشهای اخلاقی که انسان را به سمت معنویت سوق داده واو را از لذتهای افراطی دنیوی بازدارد.
تقوی و پارسایی
دین مداران
آئین وران
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١١)

بپرس