روش های پردازش تصویر

روشهای متعددی در پردازش تصویر بکار برده می شوند. [ ۱] برخی از آنان در زیر توضیح داده شده اند:
در برخی از تصاویری که توسط ماهواره ها یا رادار ها ثبت می گردند، اختلالاتی در تصویر دیده می شود که به دلیل خش می باشد. دو اختلال مهم که در تصاویر چند باندی دیده می شود: نواری شدن ( Banding ) و خطوط از جا افتاده می باشد.
اشتباهی که توسط سنسور گیرنده، در ثبت و انتقال داده ها روی میدهد. و یا تغییر پیکسل در بین ردیف ها می تواند باعث ایجاد چنین اشتباهی گردد.
نوعی اختلال در ثبت و انتقال داده ها می باشد. در نتیجه این اختلال، یک ردیف از پیکسل ها در عکس از بین می رود.
یکی از کارهای مهمی که در پردازش تصویر انجام نمی گردد. بالا بردن دقت عکس به منظور دید و تفسیر چشمی دقیق تر می باشد. روش های بسیاری برای رسیدن به این هدف وجود دارد ولی مهمترین آنها، افزایش تباین ( Contrast ) تصویر و عملیات فیلتر کردن می باشد.
در یک تصویر دیجیتال، مقادیر پیکسل ها بیانگر ویژگی های آن تصویر ( مانند میزان روشنایی تصویر و وضوح تصویر ) است. هیستوگرام یک تصویر در حقیقت بیان گرافیکی میزان روشنایی تصویر می باشد. مقادیر روشنایی ( برای مثال ۰ - ۲۵۵ ) در طول محور X بیان شده و میزان فراوانی هر مقدار در محور Y بیان می گردد.
تصویر ۸ بیتی ( ۰ - ۲۵۵ ) در بالا و هیستوگرام همان تصویر در پایین. محور افقی بین ۰ تا ۲۵۵ و محور قائم نشانگر تعداد پیکسل ها است.
معمولا دامنه مقادیر پیکسل های یک تصویر با هر بیتی، ( در اینجا مثلاً ۸ بیت ) ، تمام مقادیر از صفر تا ۲۵۵ را شامل نمی شود، و مثلاً بین ۴۸ تا ۱۵۳ می باشد. برای افزایش تباین، مقادیر پیکسل ها را آنقدر امتداد می دهیم تا ۴۸ به جای ۰ و ۱۵۳ به جای ۲۵۵ قرار گیرد. در نتیجه تباین و همچنین کیفیت عکس بالا می رود. به این عمل کشش خطی گویند.
مقادیر پیکسل تصویر اصلی ( در بالا ) و تصویر کشیده شده ( در پایین ) .
• پردازش تصویر و بینایی ماشین
• پردازش تصویر