گشادند لب کای سپهر روان
جهاندار و باداد و روشن روان.
فردوسی.
به شادی بر پهلوان آمدندخردمند وروشن روان آمدند.
فردوسی.
که همواره کارم به خوبی روان همی داشت آن مرد روشن روان.
فردوسی.
فرستاده ای جست روشن روان فرستاد موبد بر پهلوان.
فردوسی.
چنین گفت دانای روشن روان که شهر آن جهانست و دشت این جهان.
اسدی.
به شه گفت کای شمع روشن روان به تو چشم روشن همه خسروان.
نظامی.
یکی پرسید از آن گم کرده فرزندکه ای روشن روان پیر خردمند.
سعدی ( گلستان ).
شنید این سخن پیر روشن روان بروبر بشورید و گفت ای جوان.
سعدی ( بوستان ).
مرا روشن روان پیر خردمندز روی عقل و دانش داد این پند.
سعدی ( گلستان ).
ورجوع به روشندل و دیگر مترادفات کلمه شود.|| بیدار. آگاه. هوشیار. مواظب. ( از یادداشت مؤلف ) : [ یکی از جاسوسان افراسیاب شبانه به لشکرگاه کیخسرو آمد همه را خفته دید... ]
چون آن دید برگشت و آمد دوان
کز ایشان کسی نیست روشن روان
همه خفتگان سربسر مرده اند
تو گفتی همه روز می خورده اند.
فردوسی.
یکی آفرین کرد بر ساروان که بیدار بادی و روشن روان.
فردوسی.
|| با روح روشن. شاد. مسرور : چنان بد که بی ماهروی اردوان
نبودی شب و روز روشن روان.
فردوسی.
بدو گفت کاووس کان کارتست که روشن روان بادی و تندرست.
فردوسی.
ستایش گرفتند بر پهلوان که جاوید بادی و روشن روان.
فردوسی.
نخست آفرین کرد بر پهلوان که بیداردل باش و روشن روان.
فردوسی.
به رستم چنین گفت کای پهلوان همیشه بزی شاد و روشن روان.
فردوسی.
|| مقلوب روان روشن : چو پالیزبان گفت و موبد شنید
به روشن روان مرد دانا بدید.
فردوسی.
چو خفتان و چون درع و برگستوان همه کرد پیدا به روشن روان.بیشتر بخوانید ...