روشن نهاد

لغت نامه دهخدا

روشن نهاد. [ رَ / رُو ش َ ن ِ ] ( ص مرکب ) روشن گهر. آنکه سرشت روشن داشته باشد. ( آنندراج ). آنکه خوی و نهاد وی تابان و منور باشد. ( ناظم الاطباء ) :
برآسود درویش روشن نهاد
بگفت ایزدت روشنایی دهاد.
سعدی ( بوستان ).
غلامش به دست کریمی فتاد
توانگر دل و دست و روشن نهاد.
سعدی ( بوستان ).
در زیر سنگ حادثه گم شد ز من کلیم
آن دل که همچو آینه روشن نهادبود.
کلیم کاشی ( از آنندراج ).
و رجوع به روشن گهر شود.

فرهنگ فارسی

روشن گهر . آنکه سرشت روشن دارد

فرهنگ عمید

خوش طینت، پاک طینت.

پیشنهاد کاربران

بپرس