روشنایی کلسیم

روشنایی کلسیم یا روشنایی دروموند ( Drummond light ) یا روشنایی آهکی[ ۱] ( Limelight ) ، یک نوع روشنایی صحنه است که نخستین بار در تئاتر و سالن های موسیقی استفاده شد. روشنایی شدید این لامپ ها وقتی پدید می آید که شعلهٔ اکسی هیدروژن به سمت یک استوانه از جنس اکسید کلسیم یا آهک سریع هدایت می شود. [ ۲] این استوانه می تواند پیش از ذوب شدن تا دمای ۲۵۷۲ درجهٔ سانتیگراد داغ شود. با اینکه این لامپ ها خیلی وقت است که با لامپ های برقی جایگزین شده اند اما همچنان در فرهنگ عامیانهٔ زبان انگلیسی اصطلاح آنها وجود دارد.
توان ایجاد این روشنایی شدید توسط مواد آهکی نخستین بار از سوی گلدزورثی گرنی دانشمند بریتانیایی شناسایی شد. پس از آن در سال ۱۸۲۵ مهندس اسکاتلندی به نام توماس دروموند ( ۱۷۹۷ تا ۱۸۴۰ ) دریافت که می توان از این روشنایی شدید در مطالعات صحرایی استفاده کرد. دروموند یک نسخهٔ کارامد از این لامپ ها را در سال ۱۸۲۶ ساخت از این رو این روشنایی، روشنایی دروموند نام گرفت.
اوایل از روشنایی آهکی در نمایش های خیابانی استفاده می شد هنگامی که هرن بی پایر در سه اکتبر ۱۸۳۶ خواست صحنهٔ نمایش یک جادوگر را روشن کند.
نخستین بار به طور رسمی از این روشنایی ها در سال ۱۸۳۷ برای روشن کردن تالار اپرای سلطنتی لندن استفاده شد و پس از آن در دههٔ ۱۸۶۰ تا ۱۸۷۰ استفاده از این روشنایی در سراسر جهان فراگیر شد. [ ۳] همچنین این روشنایی ها برای روشنایی نقطه ای یک خواننده یا نوازنده که به تنهایی اجرا می کرد هم کاربرد داشت[ ۴] در اواخر سدهٔ ۱۹ میلادی لامپ قوسی جایگزین روشنایی کلسیم شد.