روغن تانگ

روغن تانگ یا روغن چوب چینی ( به انگلیسی "Tung oil" یا "China wood oil" ) یک روغن خشک شونده است که از فشردن دانه درخت تانگ ( درخت جلا ) به دست می آید. روغن تانگ در معرض هوا خشک شده و پوشش حاصل از آن حالتی شفاف و ظاهراً مرطوب دارد. این پوشش معمولاً برای محافظت و پرداخت چوب به کار می رود و بعد از چند لایه پوشش ممکن است ظاهری شبیه پلاستیک پیدا کند. روغن های مشابه آن روغن بزرک، آفتابگردان، خشخاش و سویا می باشند. [ ۱] روغن تانگ خام تمایل به خشک شدن به صورت لایه چین و چروک دار دارد. برای اجتناب از چین و چروک امروزه تمام روغن های تانگ در دسترس "جوشانده" می شوند.
استفاده از این روغن به زمان چین باستان مربوط بوده و در نوشته های کنفوسیوس مربوط به سال ۴۰۰ قبل از میلاد یافت می شود. مبدأ درخت روغن تانگ چین جنوبی بوده و برای تهیه روغن تانگ کشت می شده است با اینحال تاریخ اولین کشت نامشخص است . [ ۲] در دوره دودمان سونگ از روغن تانگ برای ضد آب سازی کشتی ها استفاده می شد. [ ۳]
اسیدهای چرب اصلی در روغن تونگ و غلظت آن ها در جدول زیر آورده شده است.
تشکیل دهنده اصلی این روغن یک اسید چرب با زنجیره ای از ۱۸ کربن متصل به هم ( گروه های متیلنی ) شامل سه پیوند دوگانه مزدوج می باشد. این پیوندها به ویژه حساس به خود اکسایش می باشند که موجب ایجاد اتصالات عرضی در زنجیره های مجاور شده و باعث سختی رزین پایه می گردند.
روغن تانگ ویژگی هایی دارد که آن را از سایر روغن ها متمایز می سازد. زمانی که همراه یک تینر بر روی چوب به کار می رود به مرور به صورت پوششی طلایی رنگ و براق ظاهر می گردد. روغن تانگ مقاومت بیشتری از هر نوع پوشش روغنی خالص دیگر در مقابل آب دارد و با مرور زمان به طور قابل ملاحظه ای  تیره نمی شود. از همه مهم تر این که روغن تانگ تنها پوشش روغنی خالصی است که به صورت صد درصد پلیمریزه می شود ( کاملاً سخت می شود ) . به عنوان مثال روغن بزرک هرگز به صورت کامل سخت نمی گردد. گرم کردن روغن تانگ تا ۲۶۰ درجه سانتیگراد در محیط عاری از اکسیژن به طور قابل توجهی گرانروی و کیفیت تشکیل فیلم را بالا می برد. عمده روغن های تانگ پلیمریزه شده به صورت ترکیب شده با تینرها به فروش می رسند تا کار با آن ها ساده تر باشد. لیمونن و دی - لیمونن جایگزین بهتری برای تینرها هستند ( سمیت کمتری دارند ) .