روکوکو ( به فرانسوی: Rococo ) اصطلاحی است در تاریخ هنر برای توصیف هنر تزئینی در زمینه های مختلف معماری، بنا آرایی، نقاشی، پیکرسازی، طراحی اثاثیه و اشیاء زینتی. [ ۱]
اصطلاح روکوکو در ابتدا توسط پیر - موریس کی در سال ۱۷۹۷ از ترکیب واژه فرانسوی روکای ( rocaille ) و واژه ایتالیایی باروکو ( baroco ) به وجود آمده است.
روکوکو سبکی در ادامه باروک بود که با رشد طبقه متوسط و بورژوازی اروپا و از فرانسه پدید آمد و واکنشی علیه شکوه و جلال افراطی کاخ ها بود. ار نتایج روکوکو ساخت خانه های شهری کوچک و راحت، با تزئینات و ریزه کاری فراوان در فضاهای داخلی و هنری باطراوت و مملو از سرزندگی است.
در تزئینات روکوکو از خطوط منحنی اشکال صدفی و رنگ های صورتی آبی و سبز روشن به وفور استفاده می شود. در زمینه نقاشی شیوه های گوناگونی در این دوران پدید آمد، نقاشان به شیوه های فردی گرایش پیدا کردند و دست به آزمون های تازه ای زدند که به رمانتیسم منتهی شد.
از مهم ترین نقاشان این دوره می توان به ژان - آنتوان واتو، شاردن، فراگونار و بوشه در فرانسه و تیه پولو در ایتالیا اشاره کرد.
جنبش روکوکو در اواخر باروک در پاریس به عنوان واکنشی در برابر عظمت، تقارن و مقررات سفت و سخت باروک به ویژه در کاخ ورسای شروع شد و بر جنبه های هنری از جمله نقاشی، مجسمه سازی، معماری، طراحی داخلی، دکوراسیون و ادبیات تأثیر گذاشت. در پایان قرن ۱۸ تم های عجیب و غریب تا حد زیادی با سبک نئوکلاسیک جایگزین شد. در سال ۱۸۳۵ فرهنگستان فرانسه اظهار داشت که این کلمه عجیب و غریب روکوکو «معمولاً از نوع زینت، سبک و طراحی در ارتباط با سلطنت لویی پانزدهم و آغاز آن از لویی شانزدهم را پوشش می دهدـ». این واژه به عنوان ترکیبی از واژه های فرانسوی rocaille ( سنگ ) و coquilles ( پوسته ) به علت تکیه بر این اشیاء به عنوان نقوش تزئینی یا همچنین ترکیبی از واژه ایتالیایی barocco ( مروارید نامنظم ) و فرانسه rocaille ( فرمی محبوب از باغ یا تزئینات داخلی با استفاده از پوسته و سنگریزه ) است و در بخش هایی از اروپا در قرن ۱۸ به مد روز تبدیل شد. این سبک در حال حاضر به طور گسترده ای به عنوان یک دوره مهم در توسعه هنر اروپا به رسمیت شناخته شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح روکوکو در ابتدا توسط پیر - موریس کی در سال ۱۷۹۷ از ترکیب واژه فرانسوی روکای ( rocaille ) و واژه ایتالیایی باروکو ( baroco ) به وجود آمده است.
روکوکو سبکی در ادامه باروک بود که با رشد طبقه متوسط و بورژوازی اروپا و از فرانسه پدید آمد و واکنشی علیه شکوه و جلال افراطی کاخ ها بود. ار نتایج روکوکو ساخت خانه های شهری کوچک و راحت، با تزئینات و ریزه کاری فراوان در فضاهای داخلی و هنری باطراوت و مملو از سرزندگی است.
در تزئینات روکوکو از خطوط منحنی اشکال صدفی و رنگ های صورتی آبی و سبز روشن به وفور استفاده می شود. در زمینه نقاشی شیوه های گوناگونی در این دوران پدید آمد، نقاشان به شیوه های فردی گرایش پیدا کردند و دست به آزمون های تازه ای زدند که به رمانتیسم منتهی شد.
از مهم ترین نقاشان این دوره می توان به ژان - آنتوان واتو، شاردن، فراگونار و بوشه در فرانسه و تیه پولو در ایتالیا اشاره کرد.
جنبش روکوکو در اواخر باروک در پاریس به عنوان واکنشی در برابر عظمت، تقارن و مقررات سفت و سخت باروک به ویژه در کاخ ورسای شروع شد و بر جنبه های هنری از جمله نقاشی، مجسمه سازی، معماری، طراحی داخلی، دکوراسیون و ادبیات تأثیر گذاشت. در پایان قرن ۱۸ تم های عجیب و غریب تا حد زیادی با سبک نئوکلاسیک جایگزین شد. در سال ۱۸۳۵ فرهنگستان فرانسه اظهار داشت که این کلمه عجیب و غریب روکوکو «معمولاً از نوع زینت، سبک و طراحی در ارتباط با سلطنت لویی پانزدهم و آغاز آن از لویی شانزدهم را پوشش می دهدـ». این واژه به عنوان ترکیبی از واژه های فرانسوی rocaille ( سنگ ) و coquilles ( پوسته ) به علت تکیه بر این اشیاء به عنوان نقوش تزئینی یا همچنین ترکیبی از واژه ایتالیایی barocco ( مروارید نامنظم ) و فرانسه rocaille ( فرمی محبوب از باغ یا تزئینات داخلی با استفاده از پوسته و سنگریزه ) است و در بخش هایی از اروپا در قرن ۱۸ به مد روز تبدیل شد. این سبک در حال حاضر به طور گسترده ای به عنوان یک دوره مهم در توسعه هنر اروپا به رسمیت شناخته شده است.
wiki: روکوکو