رکن الدین خورشاه

رُکنُ الدّین خُورْشاه (ح ۶۲۷ـ۶۵۴ق)
آخرین رئیس و داعی اسماعیلیۀ نزاری الموت . پسر علاءالدین محمد و حکومت او مصادف با ضعف و نابسامانی اسماعیلیان الموت بود و حملات پی درپی اهل سنت نیز بر این آشفتگی می افزود. از سوی دیگر فرمانروایی خورشاه مصادف با حملات مغول به ایران بود. خورشاه اگر چه سیادت هولاکو را پذیرفت ، از تعرض او در امان نماند. هولاکو از ناحیۀ قهستان به قلاع اسماعیلی حمله کرد و در زمانی کوتاه بسیاری از آن ها را به تسلیم واداشت . خورشاه سرانجام از میمون دژ فرود آمد و خود را تسلیم مغولان کرد و اندکی بعد الموت تسخیر و ویران شد و درپی آن نزدیک به ۴۰ دژ دیگر نیز به سرنوشت مشابه گرفتار شد. سرانجام دولت اسماعیلی برای همیشه فروپاشید و بقایای اسماعیلیه که مدت ها در رودبار و دیلمان به حیات خود ادامه دادند دیگر نتوانستند رونق بگیرند و برای حیات خود مجبور به تقیه شدند. رکن الدین خورشاه با آن که در سپاه مِنکوقاآن به خدمت پرداخت ، سرانجام به سبب اختلاف با سران سپاه در رود جیحون غرق گردید.